كلام حضرت دلالت ميكند بر اينكه او كاملا صحنه ى رستاخيز را با وجودى كه از نظرش پوشيده است مىبيند .
و آن حضرت فرمود همه ى شما بهشت و دوزخ را مىبينيد اگر قرآن را تصديق كنيد و فرمايش آن حضرت راست است زيرا كه يقين داشتن بقرآن يقين بهر چه كه در قرآنست از وعده و وعيد و آن يقين هميشه در دل انسان عارف است مانند علم بديهى كه هيچ گاه از او جدا نميشود بدين جهت است كه ما قبول نداريم كه هيچ گاه مؤمن بعد از معرفت بخدا و ايمان باو كافر نخواهد شد .
اگر كسى اين مطلب را باين آيه رد كند و بگويد درين آيه خدا ميفرمايد : « * ( إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ) * » [1] همانا آنان كه ايمان آوردند بعد كافر شدند بعد ايمان آوردند باز كافر شدند ؟ شما كه گفتيد مؤمن بعد از معرفت بخدا كافر نميشود و درين آيه تصريح فرموده كه كافر مىشود ؟
جواب گوئيم كه ايمان آنان زبانى بوده نه قلبى بحث ما در آنجاست كه از ته دل ايمان آورده باشند و دليل بر پاسخ ما قول خداى تعالى است كه ميفرمايد « * ( قالَتِ الأَعْرابُ آمَنَّا قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا وَلكِنْ قُولُوا أَسْلَمْنا وَلَمَّا يَدْخُلِ الإِيمانُ فِي قُلُوبِكُمْ ) * » [2] عربهاى باديه نشين گفتند ايمان آورديم : بگو اى پيغمبر كه شما ايمان نياورديد ولى بگوئيد كه اسلام آورديم و هنوز ايمان در دلهاى شما داخل نشده .

[1] نساء 136 .
[2] حجرات 14 .

300