ابى طالب عليه السّلام و شرح غزوات و مكارم اخلاقى آن سرور ، و حل مشكلات علمى و مباحثات و مناظرات با علماى اديان و بطور كلى شرح مقامات ائمهء اطهار عليهم السّلام و فضل شيعيان اهل بيت و دوستان ذريهء پيامبر صلَّى الله عليه و اله است .
شرح حال مؤلف ، گرچه از نظر تاريخ تولد و وفات روشن نيست ولى از بيانى كه در كتاب ( غرر الاخبار و درر الآثار ) آورده و ميگويد ( بعد از انقراض دولت بنى عباس ( سال 656 ه ) ضعف و اختلاف شديدى در ميان ملوك اسلامى پديد آمد ، و اينك كه نزديك بصد سال از آن دوران ميگذرد ، هنوز هم كفار در شرق و غرب ممالك اسلامى بر مسلمانان مسلطاند : خون مسلمين را ميريزند و اموال آنان را به نهب و غارت مىبرند . . . ) چنين برميآيد كه در قرن هشتم زندگى ميكرده است .
مؤيد اين مطلب اين است كه شيخ زاهد عارف ، ابو العباس احمد بن فهد حلَّى درگذشتهء سال 801 هجرى در كتاب معروف خود ( عدة الداعى ) از ايشان نقل حديث كرده و علامهء مؤلف ، خود ، ضمن اجازهء حديثى كه بنام شيخ محمّد گيلانى در پشت كتاب ( فقيه من لا يحضره الفقيه ) نوشته ، چنين تذكر ميدهد كه نزد پدر بزرگوارش ابو الحسن محمّد بن على ابن عبد الله بن الحسن ديلمى به تحصيل كمالات علمى پرداخته و از شيخ بزرگوار شهيد اول درگذشتهء سال 786 هجرى اجازهء روايت داشته و طريق روايتى هم بفخر المحققين فرزند علامهء حلى درگذشتهء سال 771 دارد .

3