خدا اين نيست كه كسى گريه كند و اشكش بگونه اش سرازير شود بلكه اينقسم خوف ترس دروغى است بلكه خوف اين است كه انسان واگذارد آنچه را كه باعث عذابش مىشود اگر همان طورى كه مرد از فقر هراس دارد از آتش دوزخ بيمناك باشد مسلم از آن آتش در امان خواهد بود .
و همانا مؤمن دلش آرامش پيدا نمىكند و ترسش آرام نمىشود تا اينكه از پل جهنم بگذرد رو بطرف در بهشت بياورد و برطرف نميكند ترس آن روز را مگر قلب كسى كه ايمان آورد .
و هم چنين فرموده خداى تعالى سوگند بعزت و جلال خودم جمع نخواهم كرد براى بنده بين دو ترس و بيم و دو امان ، زمانى كه بترسد از من در دنيا او را ايمن دارم در آخرت و هر گاه در دنيا از من ايمن باشد او را در آخرت بترسانم و ترس در هر ساعت انتظار عقوبت دارد ترس و بيم جدا نميشود مگر از دلى كه ويران است و مواظبت مىكند ذكر خداى تعالى را در نهان و آشكارا بطورى كه ترس در دلش به هيجان و جنبش آيد و از نشانه‌هاى ترس از خدا كوتاهى آرزوها و شدت عمل و دورى از محرماتست .
مردى بحضرت رسول خدا صلَّى الله عليه و اله عرضكرد كه تفسير اين آيه چيست ؟ * ( « وَالَّذِينَ يُؤْتُونَ ما آتَوْا وَقُلُوبُهُمْ وَجِلَةٌ أَنَّهُمْ إِلى رَبِّهِمْ راجِعُونَ ) * » [1] يعنى آنان كه اعمال نيك بجا مىآورند و حال اينكه دلهايشان ترسانست و بسوى پروردگارشان برميگردند حضرت فرمود :
نه چنين است ليكن مرد روزه مىگيرد و نماز مىخواند و صدقه ميدهد .

[1] مؤمنون 62 .

257