باب بيست و هفتم - خاموشى و سكوت حضرت رضا عليه السّلام فرمود : كه نشانه‌هاى فقه حلم است و حيا و خاموشى و سكوت درى است از درهاى حكمت همانا بوسيله ى سكوت كسب محبت و دوستى مىشود ، سكوت باعث سلامتى و آسايش فرشتگان نويسنده مىشود : همانا سكوت راهنماى براى تمام خوبيهاست .
و حضرت امير المؤمنين فرمود : كه هميشه مرد مسلمان سالم است تا زمانى كه خاموش است پس هر گاه سخن گفت در نامه ى عملش يا ثواب و يا گناه نوشته مىشود .
و نيز رسول خدا بمردى فرمود : كه آيا ترا بر كارى كه خدا بواسطه آن ترا وارد بهشت كند رهنمائى نكنم عرضكرد بلى اى رسول خدا ، فرمود : انفاق كن از آنچه خدا بتو عطا كرده ، عرضكرد اگر چيزى نبود كه انفاق كنم فرمود : يارى كن ستمديده را عرضكرد اگر قدرت يارى نداشتم چه كنم ؟ فرمود : سخن حق و خير بگو تا فايده برى يا اينكه خاموش باش تا سلامت بمانى .
و مردى بحضرت رضا عرضكرد مرا وصيت و سفارشى فرما حضرت فرمود زبانت را نگهدار تا عزيز باشى و شيطان بر تو چيره نشود كه ترا بسوى خود بكشد پس ترا خوار كند .
و حضرت امير المؤمنين عليه السّلام فرمود در وصيتى كه بفرزندش محمّد حنفيه كرد بدان كه زبان سگى است درنده اگر او را رها كنى اذيت مىكند ترا و چه بسا سخنى گويد كه نعمتى را از تو سلب كند و بلائى را بسوى تو بكشاند زبانت را نگهدارى كن آنچنان كه طلا و نقره ى

248