تماس گرفتن با مردم و تنهائى روش راستگويانست و از نشانه‌هاى تهى دستى انسان نزديك شدن بمردم است و رفت آمد با مردم فتنه اى است بزرگ در دين زيرا هر كس با مردم رفت و آمد كرد با آنان مدارا ميكند و هر كس مدارا كرد سازش ميكند دوستى خدا و مراقبت مردم با هم صحيح نباشد .
و هر كس ميخواهد دينش سالم ، دل و بدنش در آسايش باشد از مردم كناره گيرى كند زيرا كه اين عصر عصر دورى و وحشت از مردم است و خردمند پند دهنده نفسش كسى است كه تنهائى را اختيار كند و انس به تنهائى بگيرد ، من عارفى را نديدم با خدا باشد و وحشت داشته باشد .
پس گوشه نشينى را اختيار كنيد و در پشت ديوار پنهان شويد نام خود را از دلهاى مردم بزدائيد و محو كنيد تا از فريب مردم سالم بمانيد بدين جهت است كه هر گاه على عليه السّلام ياد اين زمان و فتنه اش را ميكرد ميفرمود : اين زمانيست كه سالم نمىماند در او مگر مؤمنى كه هر گاه او را به بينند نشناسند و هر گاه از نظر پنهان شد او را كسى جستجو نكند .
اينان چراغهاى هدايت و نشانه‌هاى روشن باشند در زمين كه سخنچينى و فساد نكنند و دروغ نگويند اينان خدا برايشان درهاى رحمت را باز كند و درهاى بلا را برويشان به بندد و هر گاه خدا اراده كند كه بنده اى را از پستى بسوى عزّت طاعت ببرد و از فتنه و آشوب مردم بسوى سلامتى انتقال دهد او را آشناى به گوشه نشينى ميكند و

244