مرا تا شما را ياد كنم و خداى سبحان در بعضى از كتابهاى خود فرمود اهل ذكر و كسانى كه مرا ياد ميكنند مهمان منند و فرمانبرداران من در نعمت من كسانى كه سپاسگزارى مرا ميكنند موقعى كه در فراوانى از نعمت من باشند و گنه كاران را از رحمت خود نااميد نگردانم اگر توبه ى از گناه كنند من آنان را دوست دارم اگر بيمار شوند دكتر آنان منم آنان را بوسيله محنتها و مصيبتها درمان ميكنم تا از گناهان و عيبها پاكيزه كنم ايشان را .
و حضرت على بن الحسين عليه السّلام فرمود : كه همانا ميان شب و روز ( بين طلوعين ) باغى است كه در روشنى آن خوبان مىچرند و غرق در نعمت باغهاى آن باشند پرهيزكاران [1] از خوف خدا شبها را بيدارند و روزها را روزه دارند .
پس بر شما باد بخواندن قرآن در اول شب و بتضرع و زارى و استغفار در آخر شب و چون وارد روز شويد همت بكارهاى خوب و ترك منكرات و هر چه كه شما را پست ميكند از گنان كوچك بگماريد زيرا كه آن گناهان كوچك شما را نزديك به گناهان و زشتيهاى بزرگ ميكند و گويا مرگ شما را فراگرفته و ساعت آن فرا رسيده پس همانا بانگ زننده ى مرگ شما را بانگ ميزند كه حركت كنيد پس بترسيد از پشيمانى از زياد روى در گناه آنهم وقتى كه پشيمانى سودى ندارد روزى كه گامها بلغزد .

[1] آن ساعت از ساعتهاى بهشت است و در آن ساعت از نعمتهاى بهشتى گويا برخوردارند - مترجم

203