گناه ميكند ، يقين بتقدير الهى دارد چطور غمگين و افسرده خاطر است و براى كسى كه يقين بدوزخ دارد چگونه ميخندد و كسى كه دگرگونى دنيا را براى اهل دنيا مىبيند چطور بدنيا مطمئن است و كسى كه يقين بپاداش دارد چطور عمل نميكند ، خردى مانند دين نيست ، پرهيزكارى مانند خود دارى از گناه نيست ، حسب و نسبى مانند حسن خلق نيست .
و ابو ذر گفته است كه در وصيت كرد مرا رسول خدا به هفت خصلت ، دوستى تهى دستان و نزديك شدن بآنها ، دورى از ثروتمندان و اينكه پيوند خويشاوندى كنم و بجز از سخن حق چيزى نگويم ، در راه خدا از نكوهش نكوهشكننده نترسم ، هميشه نگاه بزير دستم كنم و ببالا دست خود نگاه نكنم ، و بسيار بگويم « سبحان الله و الحمد لله و لا اله الا الله و الله اكبر و لا حول و لا قوة الا با لله العلى العظيم » زيرا كه اينها باقيات صالحات ميباشند ( بجا مانده‌هاى شايسته از انسان بعد از مرگ است ) .
و بعضى گفته‌اند كه هر كس به راه هموار برود از لغزش ايمن است و صبر مركب رهوار سلامتى است ، بيتابى مركب پشيمانى است تلخى بردبارى گواراتر است از شيرينى انتقام ، نتيجه ى حسد پشيمانى است ، هر كس صبر كند بر چيزى كه خوش ندارد دريابد آنچه را كه دوست دارد ، صبر بر مصيبت مصيبتى است بر دشنام دهنده ، بيتابى بر آن مصيبت مصيبتى است دومى بواسطه از دست رفتن ثواب و اين از دست دادن ثواب بزرگترين مصيبتهاست .
و رسول خدا فرمود : بهترين رزق آنست كه انسان را كفايت كند و بهترين ذكر آنست كه پنهان باشد و همانا من شما را سفارش

182