شد چراغهاى آن تاريكهاست و برهانهاى آن شبهه‌ها باشد و همانا براى ذكر و يادآورى خدا مردمانى باشند كه بجاى دنيا ياد خدا را انتخاب كرده‌اند .
پس اينان را تجارت و خريد و فروشى از ياد خدا غافل نكند و روزهاى زندگى را با ياد خدا سپرى كنند و فرياد ميزنند و منعكنندگانند از محرمات خدا كه در گوشهاى مردمان غافل طنين انداز است و فرمان به خوبيها ندهند كه خود آن را انجام ندهند و از بديها مردم را بدور دارند و خود چنين نباشند گويا اينان دنيا را بواسطه ى آخرت طى ميكنند و بچشم خود مىبينند ما وراى اين دنيا را و گويا آگاهند عيبهاى اهل برزخ را در مدتى كه در آنجا هستند و عذاب رستاخيز براى آنان سبك شده .
پس پردهء روز قيامت از پيش اهل دنيا برداشته مىشود بطورى كه گويا مىبينند آنچه را كه مردم نمىبينند و مىشنوند آنچه را كه مردم نميشنوند و اگر آنان را در پيشگاه خرد خود مجسم كنى در آن مقامات پسنديده و مجلسهاى شايسته كه پرونده ى اعمال و كردارشان باز شده پس مهياى حساب نفس خويشند براى هر كردار كوچك و بزرگى كه بانجام دادنش مأمور شده‌اند پس كوتاهى در آن كرده‌اند و يا نهى شده‌اند از انجامش ولى افراط از آن كرده‌اند و بار گناه شان را بدوش گرفته‌اند و پس از حمل آن بار ضعيف و ناتوان شده‌اند .
پس با گريه جواب و سؤال با خويشتن ميكنند و ناله و فرياد

147