2 - خاندان من در كندن قبرم شتاب كردند و مرا بردند رفتن من از كرامات بزرگ من و از معجزات من بود .
بر انسان خردمند واجب است كه وقتهاى نماز را مواظب باشد و شتاب كند بسوى كارهاى خوب و كردار نيك از قبيل خوبى كردن بمردم و صدقه دادن زيرا كه عمر و زندگى چند لحظه بيش نيست كه ناگاه گفته مىشود فلانى مرد ! هر گاه معاينه كند در قبر و ببيند ترس و بيم و اندوه و حسرت را ميگويد : مرا بدنيا برگردانيد تا با ثروتم صدقه و انفاق كنم باو گفته شود كه دور است برگشتن تو .
پس اى خردمند هوشيار غنيمت بشمار آنچه را كه از وقتت باقى مانده زيرا كه ماندهء عمرت دوامى برايش نيست ، بهمين وقت اندك تلافى كن آنچه را كه از دستت رفته ، كوشش كن كه بينائى خود را براى آخرت قرار دهى پس آن آخرت بسوى تو بسرعت برگردد مانند نظر كردن تو بسوى دنيا زيرا كه دنيا نابودشدنى است و آخرت باقيست و خوشبخت كسى است كه آمادهء سفر آينده باشد و پيش فرستد عمل شايسته اى را قبل از آن كه مرگ در رسد و قبل از روزى كه در آن روز نه ثروت و فرزندان فائده اى ببخشد .
< شعر > ( بادر شبابك ان يهرما و صحة جسمك أن يسقما ( و ايام عزك قبل الممات فما كل من عاش ان يسلما ( و قدّم فكل امرء قادم على كل ما كان قد قدّما < / شعر > 1 - پيشى گير جوانيت را پيش از اينكه پير شوى و تندرستيت را پيش از آن كه مريض شوى .
2 - و روزگار عزتت پيش از مردن كه نيست هر زنده اى هميشه

128