مقدّمه « آيات الظالمين » نام رسالهء سياسى فارسى ديگرى از آية الله سيد عبد الحسين لارى است . در ابتداى رساله كه در سال 1314 ه . ق در شيراز و در 78 صفحه به خط حسينعلى جهرمى و به همت آقا محمد جواد صاحب چاپ شده است ، هيچ گونه نامى از رساله نيامده و لكن به جهت آن كه مؤلف ، نزديك به چهار صد آيه قرآن در مذمت ظالمين و اعوان ايشان در اين رساله جمع آورى نموده ، به « آيات الظالمين » معروف شده است ، در حالى كه نام واقعى كتاب كه خود مؤلف بر آن گذاشته است « نصايح و فضايح » است . دليل اين ادّعا آن است كه مرحوم سيّد ، در رسالهء سؤال و جوابى كه محمد اشكنانى انصارى از ايشان نموده است و نسخه خطى آن موجود است در جواب سؤال هفتم ، نام اين كتاب را برده است .
سؤال هفتم : در مجلس اهل ظلمه و حكام ديوانيان رفتن و قهوه و چاى و طعام ايشان خوردن و ماهوت و عبا و كلخچه ايشان پوشيدن چه صورت دارد ؟ . .
جواب : حق تعالى فرموده * ( وَلا تَرْكَنُوا إِلَى الَّذِينَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ ) * - * ( فَلا تَقْعُدْ بَعْدَ الذِّكْرى مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ ) * يعنى ميل نكنيد بسوى ظالم كه به آتش ظلمش سوخته مىشويد و ننشينيد با ظالمين مگر براى نصيحت و نهى از

7