سؤال دهم : قرار است در اين قراء نخل كه وقف مىكنند يا نذر كه مىكنند « وقفت هذا النخيل » به عربى نمىگويند هم چنين به فارسى هم نمىگويند كه « وقف كردم اين نخل كه ثمر اين نخل به مسجد ببرند نذرهم » ، هم چنين هيچ كس « نذرت للَّه على هكذا » نمىگويند ، به فارسى هم نمىگويند « كه خدا را بر ذمه باد كه چنين كنم » مىگويند به زبان خودشان مثل حرف لار يا غيره كه متعارف مىباشد يك گوشتى به حضرت عباس دادم كه بيمارم شفا بيابد هم چنين به زبان خودشان مىگويند كه اين نخل دادم به مسجد ، چنين وقفى چه صورت دارد ؟ هر گاه وقف چنين كرده باشند به الفاظ متعارفى خودشان ؟ خدام مسجد هر گاه هيزم مسجد بياورد در خانه اش افروخته بكند چه صورت دارد ؟
هر گاه نخل در وقت بريدن هر كس بخورد كه در مسجد نباشد چه صورت دارد ؟ قلم از جهت بوريا ساختن اين مسجد و آن مسجد تغيير و تبديل مىتوان كرد يا الَّا فلا ؟ هم چنين كوزه اين مسجد به آن مسجد مىتوان برد يا نه ؟
هم چنين روغن مسجد مىتوان به قرض به شخصى داده كه بعد از يك ماه كامله روغن پشت آورده باشد ؟ با اينها كه عرض شد هيچ يك مىتوان تغيير و تبديل كرد ، دخل و تصرف در مال مسجد به هيچ وجه من الوجوه مىتوان كرد ، مفصلا عرض نماييد ؟
جواب : اما وقف و نذر ، بى صيغه عربى يا فارسى مطابق عربى منعقد نمىشود و باقى بر ملكيت و اختيار صاحبش است ، و در هر چه مىخواهد صرفش نمايد و اما تغيير و تبديل در اوقاف و نذورات بعد از انعقاد و لزوم ، پس جايز نيست به هيچ وجه من الوجوه المذكورها و غيرها .

345