خدا صلَّى اللَّه عليه و آله عازم دربار « نجاشى » شدند ، به مجرديكه « جعفر » بحضور « نجاشى » رسيد ، سلام كرد و طبق معمول ، در برابر او سجده نكرد ! درباريان ، خطاب به او گفتند : چرا در برابر « نجاشى » سجده نكردى ؟ در پاسخ گفت : ما براى غير خدا سجده نمىكنيم ! « نجاشى » گفت : با دستور چه كسى براى غير خدا ، سجده نمىكنى ؟ « جعفر » در پاسخ گفت : خداى عزّ و جلّ ، رسولى را براى ما مبعوث كرده است و به ما دستور داده كه جز براى خدا ، براى ديگرى سجده نكنيم ، گذشته از اين ، به ما فرمان داده است تا نماز بخوانيم و زكات بدهيم .
« عمرو بن عاص » خطاب به « نجاشى » ، گفت : عقيدهء ايشان دربارهء « عيسى بن مريم » بر خلاف عقيدهء شماست ! « نجاشى » پرسيد : شما دربارهء « عيسى بن مريم » و مادر او چه مىگوييد ؟ « جعفر » گفت : ما در حق « حضرت عيسى عليه السّلام » همان سخنى را مىگوييم كه خداى تعالى فرموده است : « عيسى » ، كلمة اللَّه و روح اوست كه خدا آنرا در رحم « عذراى بتول » كه دست بشرى هرگز به دامن پاك او ، نرسيده است ، قرار داد و خدا او را فرزند خود مىداند .
در آنحال ، « نجاشى » ، چوب دستى كه در برابرش به زمين افتاده بود ، برداشت و به دست گرفت و خطاب به مردم حبشه و كشيشها و راهبها ، گفت : به خدا سوگند ! اينها دربارهء « عيسى » بيشتر از آنچه ما معتقديم ، معتقدند ! سپس اضافه كرد : آفرين بر شما ! و بر كسى كه از سوى او ، بدينجا آمده‌ايد و من گواهى مىدهم ، آن شخص رسول خداست و همان بزرگوارى است كه اوصاف و ويژگيهاى او را در انجيل خوانده‌ايم و او رسولى است كه « عيسى بن مريم » بعثت او را به پيروان خويش ، مژده داده است . و به دنبال اعترافى كه كرد ، خطاب به « جعفر » و همراهان او گفت : هر كجا مىخواهيد منزل بگيريد و به خدا سوگند ، هر گاه موقعيت سلطنت من مانع نمىشد بحضور حضرت مىرسيدم و كفشهاى او را در برابرش مرتب كرده و حبل انقياد او را به گردن خويش ، مىافكندم !

74