« ارعوس » فرزند « فالغ » فرزند « عابر » ( هود پيغمبر ( ع ) ) فرزند « شانح » فرزند « ارفخشد » فرزند « سام » فرزند « نوح » فرزند « لمك » فرزند « متّوشلخ » فرزند « اخنوع » ( ادريس پيغمبر ( ع ) ) فرزند « يرد » فرزند « قينان » فرزند « انوش » فرزند « شيث » فرزند « آدم عليه السّلام » هستم .
مؤلف گويد : اين سلسله نسب را « ديلمى » هم نقل كرده است .
[ كنز العمال 6 / 106 ] رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله فرمود : هنگامى كه آدم عليه السّلام در بهشت بود ، در پشت او بودم و هنگامى كه حضرت نوح عليه السّلام در كشتى نشست ، در پشت او بودم و هنگامى كه ابراهيم عليه السّلام را در آتش افكندند ، در صلب او بودم .
پدر و مادرم ، هيچگاه به آلودگى دچار نگشتند و همواره خداى تعالى ، مرا از صلبهاى پسنديده به رحمهاى پاكيزه و هدايت يافته ، انتقال مىداد . دو شعبه و گروه بوجود نيامد مگر اينكه من ، در بهترين آنان قرار گرفتم .
خداى تعالى ، پيمان پيغمبرى مرا از همگان اخذ كرده است و پيمان مرا با آمدن دين اسلام برقرار داشته است . در تورات و انجيل از من ياد كرده است و همهء پيغمبران ، امتيازات مرا به پيروان خود گوشزد كرده‌اند . زمين به نور من روشن مىشود و ابر به خاطر من مىبارد ، خداى تعالى كتاب خود ، قرآن را به من آموخت و مرا به آسمان برد و نامى از نامهاى خودش را براى من اختيار كرد . آرى ، صاحب عرش ، محمود است و من محمّدم ، به من وعده داد ، آنهائى كه مرا دوست بدارند ، از حوض كوثر سيراب مىشوند . و مرا نخستين شفاعتگر و اوّلين كسى كه شفاعتش مقبول پيشگاه خداست ، قرار داد و مرا از بهترين قرنها كه ويژهء امّتم است ، از مادر بوجود آورد .
بديهى است پيروان من ، بهترين ستايشگرانند كه مردم را به كار پسنديده مىخوانند و از كار بد ، بيم مىدهند .
مؤلف « كنز العمال » گويد : اين حديث را « ابن عساكر » از « ابن عباس » روايت كرده است .

5