بر مقام پيغمبرى قرار گرفت ، رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله بود و آن كسى كه از طريق درستى منصب آن حضرت را تصديق كرد ، على بن ابيطالب عليه السّلام بود .
آيه بيست و دوم * ( مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ بَيْنَهُما بَرْزَخٌ لا يَبْغِيانِ فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجانُ ) * دو دريا را ( با معانى مختلفى كه براى آنها شده است ) بهم در آميخت و ميان آن دو دريا برزخ و فاصله‌ايست كه به حدود يكديگر تجاوز نمىكنند . اينك ، اى جنّ و انس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مىكنيد و از اين دو دريا ، درّ و مرجان بدست مىآيد .
( سوره الرّحمن ، آيه 19 - 22 ) [ سيوطى در الدّر المنثور ] مىنويسد : در آيات مورد بحث سوره الرّحمن بنا به نقلى كه « ابن مردويه » از « ابن عباس » نقل كرده است ، مراد از دو دريا ، على و فاطمه عليهما السّلام است و برزخ و فاصلهء آن دو دريا ، پيغمبر اكرم صلَّى اللَّه عليه و آله است و لؤلؤ و مرجان ، امام حسن و امام حسين عليهما السّلام است و باز گويد : « ابن مردويه » از « انس بن مالك » روايت كرده است كه دو دريا ، على و فاطمه عليهما السّلام هستند و لؤلؤ و مرجان ، امام حسن و امام حسين عليهما السّلام هستند .
[ نور الابصار شبلنجى ص 101 ] از « انس » روايت كرده است كه على و فاطمه عليهما السّلام دو دريائى هستند كه لؤلؤ و مرجان ، يعنى امام حسن و امام حسين عليهما السّلام از آنها بوجود مىآيند

470