است كه آيه مورد بحث در شأن حضرت على عليه السّلام و حضرت حمزه عليه السّلام و ( سرنوشت نگونبخت ) « ابو جهل » نازل شده است .
مؤلف گويد : اين حديث را « واحدى » در [ اسباب النزول ص 255 ] به سند خود ، از « مجاهد » نقل كرده و گفته است : آيهء شريفه در شأن حضرت على بن ابيطالب عليه السّلام و حضرت حمزه عليه السّلام و ( سرنوشت نگونبخت ) « ابو جهل » نازل شده است . و « محبّ طبرى » هم در [ الرياض النضرة 2 / 207 ] روايت كرده و گفته است :
آيهء شريفه بنا به نقل « مجاهد » در شأن حضرت على بن ابيطالب عليه السّلام و حضرت حمزه عليه السّلام و ( سرنوشت نگونبخت ) « ابو جهل » نازل شده است .
آيه هيجدهم * ( أَفَمَنْ شَرَحَ الله صَدْرَه لِلإِسْلامِ فَهُوَ عَلى نُورٍ مِنْ رَبِّه فَوَيْلٌ لِلْقاسِيَةِ قُلُوبُهُمْ مِنْ ذِكْرِ الله أُولئِكَ فِي ضَلالٍ مُبِينٍ ) * آيا كسى كه خداى تعالى دلش را براى پذيرش دين اسلام گشايش داده است بر فراز نورى كه از ناحيه پروردگارش درخشيد قرار گرفته ( با كسى كه سراسر دلش را تيرگى فرا گرفته است يكسان است ؟ ) ( بديهى است هيچگونه برابرى در ميان اينان وجود ندارد بلكه به حقيقت بايد گفت ) واى بر آنان كه دلهايى سخت در برابر پذيرش ذكر خدا دارند ! آنها در گمراهى آشكارى هستند .
( سوره زمر ، آيه 22 ) [ الرياض النضرة 2 / 207 ] اظهار داشته : از آياتى كه در فضيلت و شأن حضرت على عليه السّلام نازل شده است ، آيهء مورد بحث مىباشد كه در شأن حضرت على بن ابيطالب عليه السّلام و حضرت حمزه عليه السّلام و ( كفر ) « ابو لهب » و فرزندان او كه هر يك از آنان نمونهء كاملى از تيره دلى و قساوت بوده‌اند ، نازل شده است . « محبّ طبرى »

467