تو بياموزم و آيه مزبور بهمين لحاظ نازل شده است . پيغمبر اكرم صلَّى اللَّه عليه و آله پس از نزول آيهء شريفه خطاب به آن حضرت ، فرمود : تو همان گوش شنوا هستى كه حقايق الهى را از زبان من مىشنوى و محفوظ مىدارى .
[ سيوطى در الدّر المنثور ] در تفسير آيه شريفه فوق در سورهء الحاقة گفته است : « سعيد بن منصور » ، « ابن جرير » ، « ابن منذر » ، « ابن ابى حاتم » و « ابن مردويه » از « مكحول » روايت كرده‌اند ، هنگامى كه آيه مزبور نازل شد ، رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله فرمود : از خداوند متعال خواسته‌ام تا گوش على عليه السّلام را « گوش شنوا » قرار بدهد .
« مكحول » گفته است ، اين بود كه على عليه السّلام فرمود : هيچ سخنى از رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله نشنيدم مگر آنكه آنرا بدون رنج و زحمت بخاطر مىسپردم .
[ همان كتاب ] « ابن جرير » ، « ابن ابى حاتم » ، « واحدى » ، « ابن مردويه » ، « ابن عساكر » ، و « ابن نجّار » از « بريدة » نقل كرده‌اند كه رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله خطاب به على عليه السّلام فرمود : خداى تعالى به من دستور داده است كه همواره همراه تو باشم و از تو دور نگردم و فرمان داده است تا حقايق الهى را به تو فرا دهم و بر تو لازم است آنچه را كه از من فرا مىگيرى فراموش ننمائى و بهمين مناسبت آيهء مورد بحث نازل شد .
مؤلف گويد : حديث مزبور را در [ اسباب النّزول واحدى ص 329 ] ديده‌ام ، و در آنجا آمده است : بر خدا لازم است « گوش شنوا » به تو ارزانى فرمايد .
[ كنز العمال 6 / 408 ] از حضرت على عليه السّلام در ذيل آيهء مورد بحث روايت كرده است كه رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله خطاب به من فرمود : از خداى تعالى در خواست كرده‌ام كه « گوش شنوا » را گوش تو قرار بدهد ؛ اين بود كه هيچگاه اتفاق نيفتاده كه سخنى از پيغمبر اكرم صلَّى اللَّه عليه و آله بشنوم و آنرا از خاطر ببرم . « متّقى » گفته است : اين روايت را « ضياء مقدسى » و « ابن مردويه » و « ابو نعيم » در كتاب « المعرفة » ، نقل كرده‌اند .

451