آيه اوّل * ( إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هادٍ ) * ؛ به راستى كه مردم را از شكنجه الهى بيم مىدهى و همگان را هدايت مىكنى .
( سوره رعد ، آيه 7 ) [ مستدرك الصحيحين 3 / 129 ] به سند خود ، از « عباد بن عبد الله اسدى » از حضرت على عليه السّلام روايت كرده است كه رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله منذر ( انذار كننده ) است و من هادى ( هدايتكننده ) .
< شعر > [ إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ < / شعر > لعباد و علىّ * ( لِكُلِّ قَوْمٍ هادٍ ) * ] « حاكم » گفته است : حديث مزبور از سندهاى صحيحى برخوردار است .
مؤلف گويد : « متّقى » اين حديث را در [ كنز العمال 1 / 251 ] نقل كرده و گفته است : اين حديث را « ابن ابى حاتم » روايت كرده و « هيثمى » در [ مجمع 7 / 41 ] نقل كرده و گفته است : مراد از « هادى » ، مردى است از بنى هاشم . « هيثمى » گويد : اين حديث را « عبد الله بن احمد » روايت كرده است و « طبرانى » در كتاب « الصغير » و « الاوسط » آنرا آورده و رجال « المسند » افراد ثقاتى هستند .
مؤلف گويد : مراد امام عليه السّلام كه فرموده است : « هادى » ، مردى است از بنى هاشم . شخص خود را در نظر گرفته است و پيداست كه نخواسته بنام خود تصريح نمايد . « سيوطى » در « الدّر المنثور » در ذيل تفسير آيه در سورهء رعد ، گويد :
اين حديث را « ابن مردويه » و « ابن عساكر » نقل كرده‌اند و اشاره نموده كه « هادى » ، مردى است از بنى هاشم . و از اين جمله ، امام عليه السّلام شخص خود را در نظر گرفته است .
[ تفسير ابن جرير طبرى 13 / 72 ] به سند خود ، از « ابن عباس » روايت كرده است ، هنگامى كه آيه انذار نازل شد ، رسول گرامى صلَّى اللَّه عليه و آله دست مبارك خود را

441