مىپردازم . حضرت على عليه السّلام فرمود : من از اين مطالبى كه اظهار مىداريد ، اطلاعى ندارم و همين قدر مىدانم كه مدت شش سال پيش از همه مردم ، با پيغمبر اكرم صلَّى اللَّه عليه و آله نماز مىگزاردم و من كسى هستم كه با دشمنان خدا جهاد مىكردم ، در آن حال اين آيه نازل شد : * ( أَجَعَلْتُمْ سِقايَةَ الْحاجِّ وَعِمارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ كَمَنْ آمَنَ بِالله وَالْيَوْمِ الآخِرِ وَجاهَدَ فِي سَبِيلِ الله لا يَسْتَوُونَ عِنْدَ الله وَالله لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ ، الَّذِينَ آمَنُوا وَهاجَرُوا وَجاهَدُوا فِي سَبِيلِ الله بِأَمْوالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَةً عِنْدَ الله وَأُولئِكَ هُمُ الْفائِزُونَ ) * ؛ آيا رتبه آب دادن به حاجيان و تعمير كردن مسجد الحرام را با مقام آن كس كه به خدا و به روز قيامت ايمان آورده و در راه خدا جهاد كرده ( همچون على عليه السّلام ) ، يكسان مىشماريد ؟ هرگز آن نزد خداوند متعال با اين ، يكسان نخواهد بود و خدا ستمكاران را هرگز ( به راه بهشت ) هدايت نخواهد كرد . آنانكه ايمان آوردند و هجرت گزيدند و در راه خدا به مال و جانشان جهاد كردند ، آنها را نزد خدا ، بلندترين و ارجمندترين مقامات است . همانا آنان رستگاران و سعادتمندان دو عالمند . ( سوره توبه ، آيه 20 و 21 ) مؤلف گويد : اين حديث را « ابن جرير طبرى » در [ تفسير 10 / 68 ] به اسناد خود ، از « محمد بن كعب قرظى » روايت كرده است و « فخر رازى » هم ، در تفسير خود ، در ذيل آيه مزبور سورهء توبه متذكر گرديده است .
[ الاستيعاب 2 / 459 ] از حضرت على عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود :
همراه با رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله چنين و چنان ، نماز گزاردم ، در حالى كه جز من و « خديجه » ، كسى ديگر با آن حضرت نماز نمىگزارد .
[ صحيح ترمذى 2 / 301 ] به سند خود ، از « ابن عباس » روايت كرده است ، نخستين كسى كه با رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله نماز گزارد ، حضرت على عليه السّلام بود .
مؤلف گويد : اين حديث را « ابن جرير طبرى » در [ تاريخ 2 / 55 ] و « محب طبرى » در [ الرياض النضرة 2 / 158 ] نقل كرده‌اند و « محب طبرى » اظهار داشته

332