مىباشم ، گذشته از آن ، امور آبرسانى حاجيان نيز ، بعهده من است . « شيبه » گفت :
شرافت و موقعيت من از تو بيشتر است ؛ بدليل آنكه من امانتدار خانه خدا و خازن آن هستم . بديهى است امانتدارى من بيشتر از امانتدارى تو مىباشد و بالاخره اگر موقعيت تو از من بيشتر بود ، بايد تو را امين خانهء خود قرار مىداد . در اين حال ، حضرت على عليه السّلام وارد شد و از گفتگوئى كه با هم داشتند ، حضرت را باخبر ساختند . حضرت على عليه السّلام فرمود : شرافت و موقعيت من ، از هر دوى شما بيشتر است ؛ بدليل آنكه من نخستين كسى هستم كه به رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله ايمان آورده‌ام و در هجرت به مدينه ، با حضرت رسول صلَّى اللَّه عليه و آله مشارك بودم . سخن كه به اينجا رسيد ، مقرر داشتند تا هر سه تن بحضور رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله شرفياب شده و جريان گفتگو را به اطلاع آن حضرت برسانند ، پس از شرفيابى و ايراد گفتگو ، رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله پاسخى نداد : هر سه تن از حضور پيغمبر اكرم صلَّى اللَّه عليه و آله مرخّص شدند و پس از چند روز ، آيه نازل شد ، رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله آنان را به حضور طلبيد و آيه * ( أَجَعَلْتُمْ سِقايَةَ الْحاجِّ ) * را تا آخر آيات دهگانه ، بر آنها تلاوت فرمود .
[ سنن بيهقى 6 / 206 ] به سند خود ، از « حسن » و ديگرى نقل كرده است ، نخستين كسى كه به پيغمبر اكرم صلَّى اللَّه عليه و آله ايمان آورد ، على بن ابيطالب عليه السّلام بود كه در سنين پانزده سالگى يا شانزده سالگى به سر مىبرد .
مؤلف گويد : « هيثمى » هم ، اين روايت را در [ مجمع 9 / 102 ] از « طبرانى » نقل كرده است و سندش از رجال صحيح برخوردار است .
[ خصائص نسائى ص 3 ] به سند خود ، از « عمرو بن عباد بن عبد اللَّه » نقل كرده است كه حضرت على عليه السّلام فرمود : من بندهء خدا و برادر رسول اللَّه صلَّى اللَّه عليه و آله و صدّيق اكبرم ؛ و اين مراتب را پس از من كسى نمىتواند ادّعا نمايد ، مگر اينكه دروغگو باشد . آرى ، من هفت سال پيش از مردم ديگر ، به خدا و رسول او ايمان آوردم .
[ اسد الغابة 4 / 19 ] مىگويد : خبر داد به ما « ابو جعفر بن سمين » به سند

323