ولى دانستى كه صدر و ذيل خبر نصند در خلاف اين معنى ، چه صدر خبر متضمن فضل مطلق زيارت بود كه نماز بعد از او است به تصريح خود خبر شريف و مكرر اشاره كرديم كه تمنى علقمه تعليم دعائى بود كه در حال زيارت بخواند ، و جواب منزل بر او است ، و ظهور مقام مقدم بر ظهور كلام است به اتفاق عقلاء در وجوه استفاده و كيفيات فهم معاني ، و دانستى كه صفوان نماز را نيز در آخر خواند ، و سيف از روايت علقمه هم او را فهميده بود ، و صفوان نيز فضل او را روايت كرد ، و اين جمله هر يك برهانى است قاطع در دفع اين وجه به تفصيلى كه به مراجعه آنچه كه مذكور شد ، البته واضح خواهد شد ، و اعاده خالى از افاده است ، و اين كه بعضى گمان كرده اند كه مراد از " ركعتين " در نسخه ( كامل الزيارة ) تكبير باشد ، از باب تسميه كل به اسم جزء تكلفى است فاسد ، و تعسفى است بارد ، بلكه اولى همان حمل بر غلط نسخه است ، و عدم وثوق به صدور اين لفظ از امام عليه السلام به اين جهت ، و البته با فرض عدم وثوق به صدور تا چه رسد بوثوق بعدم صدور از حجيت نصيبى ندارد ، ولى بر فرض صدور نيز بايد تأويلى كرد چه ظهور ساير اجزاء كلام بر او مقدم است .
و اختلاف ثواب اين دو عمل موجب توهم تعدد نشود چه اول ثواب مطلق زيارت است ، و ثانى ثواب خصوصيت است من حيث الخصوصية ، و چون مطلق در ضمن مقيد موجود است البته آن ثواب مذكور اول نيز در اين فرد موجود است ، و اين فرد اكمل و قسم افضل از او خواهد شد ، چنانچه ضمان و كفالت اداء حاجات مخصوص به روايت صفوان است كه مشتمل بر دعاى وداع زيارت است به شرحي كه سابقا اشارت شد .

89