از اين كودك تعجب كردم كه مانند يك استاد با شاگردش سخن مىگويد ، خود را در برابرش ناتوان يافتم ، هر سؤالى كه كرد در برابرش عاجز شدم ، پرسيد : از كه تقليد مىكنى ؟
گفتم : " امام مالك " .
گفت : چگونه از مرده تقليد مىكنى ؟ اگر سؤالى داشته باشى او پاسخت مىدهد ؟ !
گفتم : امام شما هم كه چهارده قرن قبل مرده است !
آنها همه با هم گفتند : ما از " آقاى خوئى " تقليد مىكنيم .
اينجا بود كه براى خلاصى از آنان بحث را عوض كرده از جمعيت " نجف " ، فاصله اش با " بغداد " و . . . پرسيدم ولى در درون احساس شكست نمودم و اقرار داشتم كه آن همه شخصيت و عزت كه در " مصر " بر آن سوار شدم در اينجا در اثر ملاقات با اين كودكان دود شد و از بين رفت .
ديدار با آقاى " خوئى " به همراه دوستم به ملاقات آقاى " خوئى " رفتيم ، پس از احوالپرسى با ايشان تفكرات خويش را نسبت به شيعيان ابراز داشتم .
" سيد " گفت : ما شهادت مىدهيم كه جز " الله " خدائى نيست و " محمد " رسول خداست - كه درود خدا بر او و آل پاكش - و شهادت مىدهيم به اينكه " على " بنده اى از بندگان خداست . . . آن

24