دو نامه و دو پاسخ در پايان اين فصل خوب است به دو نامه و دو جواب تاريخى اشاره اى داشته باشيم :
* نامه اول - " محمد بن ابى بكر " در نامه اى خطاب به " معاويه " ضمن بر شمردن فضائل و كمالات امام على ( عليه السلام ) و خاندانش ، رذائل و كنيه هاى او و پدرش نسبت به اسلام وپيامبر ( صلى الله عليه وآله ) را گوشزد مىنمايد ، و وى را نصيحت مىكند كه خود را با على ( عليه السلام ) برابر نسازد .
" معاويه " در پاسخ ضمن اقرار به فضائل آن حضرت مىگويد :
" من و پدرت در حيات محمد ( صلى الله عليه وآله و سلم ) حق فرزند " ابوطالب " را بر خود لازم مىشمرديم ، اما پس از وفات آن حضرت پدرت و فاروق او - يعنى " عمر " - نخستين كسانى بودند كه حق او را ربودند و با وى مخالفت كردند اگر كار پدر تو پيش از اين نبود ، ما با على بن ابى طالب مخالفت نمىكرديم و فرمانبردار او مىشديم ، ولى ما ديديم پدرت چنان كرد ما هم راه او را گرفتيم و كارى چون او كرديم ، اگر مىخواهى انتقاد كنى از پدرت انتقاد كن يا دست

145