مفسر در ديباچه جزء أول چنين گفته : « اما بعد اين فقير حقير كثير التقصير ، أحقر عباد اللَّه القدير ، ميرزا محمد بن رضا القمي - أحسن اللَّه أحوالهما - چون مدتي بود كه در خاطر داشت كه تفسيري بزبان فارسي ، كه موافق أحاديث أئمة - عليهم السلام - وطرق علماء شيعه - رضوان اللَّه عليهم - بوده باشد ، در سمط تحرير وسلك تقرير منتظم سازد وبواسطه قصور بضاعت وكوتاهى دست فطنت ، از اجراى اين عزم عظيم وفوز باين مرتبه جسيمه متقاعد بود ، تا از پردگيان سرا پرده توفيق أشارت بحل اين عقده ، شرف صدور يافت . بعد از استخاره وتوكل عنان مركب سعى را بعرصه جهد ، منعطف ساخته ، از أرواح أئمة - صلوات اللَّه عليهم أجمعين - مستمد گرديده ، در نوشتن اين تفسير ، مبادرت نمود . وبشارت باين أشارت ، در زمان دولت پادشاه جم . . . أعني شاه سليمان الحسيني الموسويّ الحيدري الصفوي بهادر خان - خلد اللَّه ملكه وسلطانه - شد . . . وأين كتاب را تبيان سليمانى موسوم ساخت - واللَّه الموفق والمعين » .
وپايان همان جزء چنين است : « تم الجزء الأول من التفسير الموسوم بالتبيان السليماني ، على يد مؤلفه الفقير ميرزا محمد بن رضا المشهدي ، في منتصف رجب المرجب سنة 1085 » .
7 - ستة ضرورية : فارسي ، شامل شش مقدمه كه بناى ايمان بر آنهاست .
نسخهاى از آن در كتابخانه آستان قدس رضوى ، بشماره 143 ، نگهدارى مىشود .
مصنف در ديباچه آن گفته : « اما بعد چنين گويد فقير حقير ميرزا محمد بن محمد رضا القمي أصلا ، المشهدي مولدا ومسكنا كه : اين چند مسئله است كه باعتقاد فقير مبناى ايمان است . وبگوش خاص وعام رسانيدن آن لازم . . . آن مسائل را بزبان فارسي كرد كه همه كس بفهمند ، بيان نمود ، تا مواليان أمير المؤمنين