را جاهلى ديدم كه عاقلنمايى مىكرد و كند گفتارى ( 89 كه فصاحت مىنمود و فاجرى كه زاهدى مىنمود و پشمينه مىپوشيد . نخستين كسى كه به دو دست يافت على بن احمد - راسبى بود كه از اين حالت وى خبر يافت و او را به بند كرد و به بغداد برد بر شترى ، و او را انگشتنما كرد ( 90 و حكايت وى را با آنچه دربارهء وى بدانسته بود نوشت . على ابن عيسى در ايام وزارت خويش به سال سيصد و يكم او را احضار كرد ، فقيهان را نيز احضار كرد كه با وى گفتگو كردند كه در سخن فرو ماند . از قرآن و فقه و حديث چيزى نمىدانست ، ( 91 از شعر و لغت و اخبار كسان نيز ، كه وى را بكوفت و سيلى زد ، آنگاه دستور داد تا وى را زنده در سمت شرقى ، سپس در سمت غربى آويختند ( 92 كه مردم او را ببينند ، پس از آن در خانهء خليفه بداشته شد . بنا كرد به وسيلهء سنت به كسان تقرب مىجست ، پنداشتند آنچه مىگويد درست است ، پس از آن آزاد شد .
و چنان بود كه ابن فرات در نخستين وزارت خويش حلاج را تعقيب كرده بود و موسى بن خلف به جستجوى وى بر آمده بود كه او با غلامى از آن خويش گريخته بود ، پس از آن در همين سال به دو دست يافتند و او را به حامد وزير تسليم كردند ( 93 كه به نزد وى بود . حلاج را به نزد حاضران مجلس خويش مىبرد كه سيلى مىخورد و ريشش را مىكندند . روزى يكى از دوستان حلاج را به نام سمرى احضار كرد و گفت : « مگر نگفتى كه اين ، ناگهانى از هوا بر شما نازل مىشد ؟ » گفت : « چرا » به دو گفت : « من او را در خانه‌ام رها كرده‌ام ، تنها و بىبند ، پس چرا هر كجا بخواهد نمىرود ؟ » آنگاه حامد وزير ، ( 94 قاضى و فقيهان را احضار كرد و از آنها دربارهء حلاج فتوى خواست ، شهادتهايى بر ضد وى دربارهء آنچه از او شنيده شده بود فراهم آمد كه كشتن وى را واجب مىنمود . مقتدر آنچه را بر وى ثابت شده بود و فتوايى را كه فقيهان

6867