مصر شود و حسين بن احمد ، معروف به ابو زنبور را بگيرد ، با برادرش ابو بكر ، محمد بن على ، دو برادر را به مطالبه بكشد و به اقرارشان وادارد آنگاه بر جمازه ها كه از بغداد بنزد وى فرستاده بود ، به مدينة السلامشان فرستد ، مال گرفته شده را نيز به مدينة السلام فرستد .
و چنان بود كه پيش از آن ، دو برادر به ابن بسطام دست يافته بودند و با وى نيكويى كرده بودند ، ابن بسطام به تلافى با آنها نرمى كرد و در كارشان نكويى كرد . يكى از اطرافيان سلطان در بغداد نيز به كارشان توجه كرد . به خليفه گفته شد كه وزير براى كشتن آنها كس فرستاده ( 63 و خادمى از معتمدان خدمهء خويش را بر جمازه ها از راه صحرا به دمشق فرستاد و از آنجا به مصر و به ابن بسطام دستور داد كه بىحضور خادمى كه به نزد وى فرستاده شده با دو برادر گفتگو نكند و با آنها خشونت نكند . ابن بسطام اين را خوش داشت زيرا با آنها به نهايت بدى كرده بود و مالى گزاف از آنها گرفته بود كه مىگفتند براى خويشتن برداشته بود . كار گفتگو با ابن بسطام را برادرش ابو الطيب عهده كرد ، اين نيز به منظور نرمى با وى بود كه با او دربارهء كارش سختى نكردند و او را به تكين فرمانرواى مصر دادند كه گفتگو با حضور وى انجام شود . ابو الطيب را در اين كار به سستى منسوب داشتند و يكى از شاعران مصر دربارهء وى شعرى گفت كه آن را ياد مىكنيم كه روش زشت شكنجه كردن قوم و اقرار گرفتن در آن آمده است :
« اى ابو الطيب كه خداوند به وسيلهء وى « عدالت را نمودار كرد « ظفر از تو نمىآيد .
« تأمل كردى و منتظر ماندى « مگر از پس تأمل كردنت « توقف و انتظارى هست ! « در كار خيانتگر بخيل بكوش

6842