« وزيرى كه از حماقت رهايى ندارد « كه مىگمارد و پس از ساعتى معزول مىكند .
« وقتى اهل رشوه به نزد وى شوند « هر كه بضاعتش بيشتر باشد « به نزد وى مقربتر است .
« و اين كار از او نامنتظر نيست « كه پير ، از قحطى جان برده است . » چنان كه مطلعان و دوستداران محمد بن عبيد الله گفته‌اند ، وى از آن پيش كه كارش ديگر شود مردى زيرك و خردمند بود ، پسرش عبد الله نيز دبيرى بليغ و نيكو سخن و شيرين كلام و خوش خط بود و بخشنده كه عطيه هاى سنگين مىداد و كمكهاى معتبر مىكرد . در مدت اشتغال از مال خويش نود هزار دينار به عبد الله بن - حمدون بخشيد ، بجز بخششها كه به غير او كرد و به بسيار كس از اميدواران خويش داد .
در اين سال ، از محمد بن يوسف قاضى رضايت آوردند و قضاى سمت شرقى و عسكر مهدى را به او سپردند ، جبه اى و عبايى با يك عمامهء سياه خلعت گرفت ، از خانهء خليفه برنشست و سوى مسجد رصافه رفت و دو ركعت نماز كرد ، آنگاه فرمان گماشته شدنش بر او خوانده شد .
( 44 در همين سال ، خبر آمد كه ابو الهيجاء ، عبد الله بن حمدان ، در موصل به پا خاسته ، گروهى از كردان نيز با اويند ، كردان داييان ابو الهيجاء ، بودند كه مادرش كرد بود .
سپاهيان به يارى مردم موصل رفتند و ميانشان كشتارى بزرگ شد . ابو الهيجاء سوى كردان رفت و بر آنها سالارى كرد ، برون از اطاعت سلطان .
و هم در اين سال ، مردم بصره از عامل خويش ، محمد بن اسحاق كند اجيقى ، تظلم آوردند و از وى به على بن عيسى وزير شكوه كردند كه وى را از آنها معزول

6819