« پناهگاهى كه مرا در آن جاى دادى « خوش بود و براى چرندگان « سر سبزترين چراگاه « براى اعمال نيك و پرهيزگارى « بهترين ياورى « و براى فقير قناعتكار « پدرى مهربان « جانم بفداى تو باد « كه وقتى عذرم نماند « از تو به بردبارى گسترده ات « پناه ميبرم « و از تفضل تو اميد دارم « كه بزرگوارى صفتى است « كه ترا بمقام و الا برده است .
« آنچه را كه جانها از بذل آن « فرو ميماند بذل كردى « و كسى را كه مانند وى را « نمىبخشند ، بخشيدى « در صورتى كه بنزد تو شفيعى نداشت « جز آنكه وقتى به ناتوان خاضع « دست يافتى .
« از عقوبت فراتر رفتى

5720