« آن را به خاطر دارند در اين كار بر ديگران مقدم دار . براى بيماران « مسلمانان خانه ها بپادار كه پناهشان دهد و كسان برگمار كه با آنها « مهربانى كنند و طبيبان كه بيماريهاشان را علاج كنند و مقاصدشان را تا آنجا « كه به اسراف بيت المال نينجامد بر آورده كن .
« بدان كه وقتى حق كسان داده شود و تقاضاهاشان به تمامى « برآورده شود خشنودى نكنند و دلخوش نشوند تا حوائج خويش را به « ولايتداران عرضه كنند به اميد زيادت و افزايش رعايت ، بسا باشد كه « آنكه در كار مردم نگرد از بسيارى آنچه به دو مىرسد و انديشه و خاطرش « را مشغول مىدارد وامانده شود و آن را مايه زحمت و مشقت داند . آنكه « به عدالت راغب است و حاصل نيك آن را به وقت حاضر و ثواب نيك آن « را در آينده مىداند همانند آن كس نيست كه به موجبات تقرب خدا اقبال « مىكند و به وسيلهء آن رحمت خدا را مىجويد .
« مردمان را بسيار بپذيرد و چهرهء خويشتن را به آنها بنماى و « كشيكبانان خويش را از آنها به يكسو كن و با آنها تواضع و خوشرويى « كن . در پرسش و گفتار با آنها نرمى كن ، با بخشش و بزرگوارى خويش « با آنها عطوفت كن و چون بخشش مىكنى ، خوشدل و آسان بخش باش « نه جوياى عوض و پاداش و دلگير منت گذار ، كه بخشش بدين ترتيب « تجارتى سود آور است ان شاء الله . » « از كارهاى دنيا كه مىبينى و آن صاحبقدران و سران كه در قرون « گذشته و اقوام نابود شده بوده‌اند و پيش از تو رفته‌اند عبرت بگير . در « همه احوال خويش به امر خداى متوسل باش و مطيع رضاى وى باش « و به شريعت و سنت وى عمل كن و دين و كتاب وى را به پا دار و از هر چه « مخالف آن باشد و موجب خشم خداى شود بپرهيز .

5703