را پيش بردند و بر كنار دجيل جا دادند ، زهير بن مسيب بيامد و در عسكر مهدى فرود آمد ، حسن بن سهل ، على بن هشام را فرستاد كه از سمت ديگر بيامد و بر كنار نهر صرصر جاى گرفت . آنگاه وى و محمد بن ابى خالد و سردارانشان شبانه بيامدند و وارد بغداد شدند ، على بن هشام در خانه عباس بن جعفر خزاعى فرود آمد كه به در محول بود و اين هشت روز رفته از ماه شعبان بود . از آن پيش وقتى حربيان خبر يافته بودند كه مردم كرخ مىخواهند زهير و على بن هشام را وارد كنند به در كرخ تاختند و آن را بسوختند و از حدود قصر وضاح تا داخل در كرخ تا محل كاغذ فروشان را غارت كردند ، به شب سه شنبه . على بن هشام صبحگاه آن شب وارد شد و سه روز به نزد پل صراة كهنه و نو و آسياها با حربيان نبرد كرد ، آنگاه به حربيان وعده داد كه وقتى در آمد برسد مقررى شش ماه را به آنها بدهد ، از او خواستند كه هر كدامشان را پنجاه درم زودتر بدهد كه به ماه رمضان خرج كنند ، اين را از آنها پذيرفت و پرداخت را آغاز كرد ، هنوز پرداخت نكرده بود كه زيد بن موسى طالبى معروف به زيد النار همان كه در بصره قيام كرده بود قيام كرد . وى از زندان على بن سعيد گريخته بود و در ذى قعده سال دويستم در ناحيهء انبار قيام كرد . برادر ابو السرايا نيز با وى بود . كس به مقابلهء او فرستادند كه وى را گرفتند و بنزد على بن هشام بردند ، اما على يك جمعه بيشتر نماند و از حربيان بگريخت و بر كنار نهر صرصر جاى گرفت زيرا به آنها دروغ مىگفته بود و به وعدهء پرداخت پنجاه درم وفا نكرد تا عيد قربان بيامد و خبر هرثمه و سرانجام وى به حربيان رسيد كه به على تاختند و او را بيرون راندند . عهده دار اين كار و مدبر نبرد ، محمد بن ابى خالد بود ، از آن رو كه وقتى على بن هشام وارد بغداد شد وى را حقير مىشمرد و ميان محمد بن ابى خالد و زهير بن مسيب اختلاف افكند چندان كه زهير با تازيانه محمد را بزد كه از اين خشم آورد و سوى حربيان رفت ، به ماه ذى قعده ، و با آنها جنگ انداخت . كسان بر او فراهم آمدند و على بن هشام تاب ايشان نياورد تا آنجا كه وى را از بغداد برون كردند ، آنگاه از پى وى

5648