نبودى كه دختر محرّر نشايستى ، و اگر پسر آمدى ، هم آن وقت چون از مادر جدا شدى او را به عبّادان مزگت سپردندى و مادر همى پروردى . چون پنج ساله شدى ، او را به عبّادى سپردندى تا تورات و دين و عبادت بياموختى و هم با وى بزرگ شدى ، و بجز عبادت چيزى نديدى و از كار جهان خبر نداشتى ، و هرگز از وى گناهى يا معصيتى نيامدى ، نه به كودكى و نه به بزرگى ، تا هم اندر آن مزگت به مردى . و هر كه از بنى اسرائيل به مردى كه چيزى داشتى ، چاره نبودى تا وقفى كردى و وصيّتى مزگت را و مرمّت مزگت را و طعام و جامهء عبّادان را كه بدانجا اندر بودندى از محرّران .
و از كعب الاحبار روايت كنند كه سبب و رسم فرزند محرّر كردن به بنى اسرائيل اندر آن زمان افتاده بود كه ايشان به تورات اندر بيافتند كه خداى عزّ و جلّ ايدون گفته است موسى را : يا مُوسى انَّ احَبَّ الْعِبادِ الَىّ من [ خدمنى ] شابّاً لَمْ تَكُن لَه جاهِليّة . گفت : از بندگان نزد من آن دوستتر كه از جوانى تا پيرى به عبادت اندر بر آمده بود و بر وى به جوانى گناهى نرفته بود . پس ايشان فرزندان را هم از كودكى به مزگت آوردندى و محرّر كردندى ، و معنى محرّر آن بود كه وى آزاد كرده است از شغل دنيا .
پس چون خداى عزّ و جلّ زكريّا را پيغمبرى داد از همه عبّادان و محرّران او را بر خويشتن مهتر كردند و عبادت به فرمان او كردندى ، و او امام ايشان بودى اندر مزگت ، و او را پسر عمّى بود هم از فرزندان سليمان بن داود ، نام وى عمران بن ماثان و با زكريّا به عبادت به يك جا بودى و هر دو دوستان بودند ، و مردى بود هم از خويشان آن عبّاد بزرگ ، نام وى قافوز بن قبيل ، و او را دو دختر بود هم از فرزندان سليمان بن داود ، و از آن دو دختر يكى را به عمران بن ماثان داده بود و ديگرى را به زكريّا به زنى داده بود . آن را كه به زكريّا داده بود ، نام وى اشباع بود ، و او مادر يحيى بن زكريّا بود ، و آنكه به عمران به زنى داده بود ، نام او حنه بود ، و آن مادر مريم بود .
پس زكريّا همى كوشيدى كه او را فرزندى آيد ، نيامد ، و عمران را فرزند آمد بسيار .
چون به آخر اين زن عمران بار گرفت : [ زن ] و عمران هر دو ان فرزند محرّر كردند ، و آن مريم بود ، چنان كه خداى عزّ و جلّ گفت : * ( إِذْ قالَتِ امْرَأَتُ عِمْرانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ ما في بَطْنِي مُحَرَّراً فَتَقَبَّلْ مِنِّي إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ 3 : 35 ) * .

503