و يادشان در كتابهاى ادب و تاريخ بفراوانى آمده است ، و البته اين گذشته از والايى پايگاه افراد آن خاندان در ادب و دانش و حكومت ، اهتمام آنان در نگهداشت و پرسش و نوازش شاعران و نويسندگان و مورّخان بوده است .
اشارهء رودكى به نام بلعمى در همين شمار معدود از شعرهاى او كه باز مانده است اندك نيست . در قصيده‌اى به مدح ابو جعفر بن بانويه مىگويد :
< شعر > يك صف ميران و بلعمى بنشسته يك صف حرّان و پير صالح دهقان < / شعر > و نيز در جايى ديگر گفته :
< شعر > چه فضل مير ابو الفضل بر همه ملكان چه فضل گوهر و ياقوت بر نبهره پشيز < / شعر > ناصر خسرو در قصيده‌اى به مطلع :
< شعر > اى آدمى به صورت و بىهيچ مردمى چونى به فعل ديو چو فرزند آدمى ؟
< / شعر > مىگويد :
< شعر > نامى نكو گزين كه بدان چون بخوانمت در جانت شادى آيد و در دلت خرّمى بو الفضل بلعمى بتوانى شدن به فضل گر نيستى به نسبت بو الفضل بلعمى < / شعر > و نيز اشارهء كسائى به اين خاندان نشانهء اشتهار آنان بوده است :
< شعر > به وقت دولت سامانيان و بلعميان چنين نبود جهان ، با نهاد و سامان بود < / شعر > همچنين سوزنى سمرقندى پس از گذشت سالها با اشاره به رابطهء رودكى و بلعمى ياد آنان را زنده داشته است :
< شعر > رودكى را اندر آن چامه كه وصف باده كرد داد دينارى هزار از زر آتشگون و فام قيمت عيار را هم فام كرد از ديگرى بلعمى عياَّروار از رودكى بفكند فام < / شعر > و نيز هم او مىگويد :
< شعر > هم قهستانى و عتبى را به هم با بلعمى زو شود ناديده ديدن چون ورا ديدى تمام < / شعر > و نيز :

مقدمه 37