قصهء ادريس النّبى عليه السلام پس ادريس ايشان را از آن منكرات نهى كرد و از آن همه اندكى به دو بگرويدند و خداى را پرستيدند و بيشتر بر آن بماندند . و ادريس را ملك و پادشاهى نبود ، نتوانست با ايشان حرب كردن و ليكن به زبان با ايشان مىگفت و به خدايشان مىخواند ، و سيصد و شصت و پنج سال بزيست و جبريل عليه السّلام از آسمان سى مصحف آورد و ادريس عليه السّلام آن همه را بنوشت .
و نخستين كسى كه از پس آدم به قلم چيزى نوشت او بود ، و نخستين كسى كه جامه دوخت او بود ، و مردمان را همه جامه پشمين بود كه برشتندى و ببافتندى يا پوست گاو دباغت كردندى و بر خويشتن افكندندى . [ ادريس ] چون بيامد جامه ببريد و بدوخت و خويشتن را پيراهنى و شلوارى كرد . پس همه كس بياموختند .
آنگاه ساز غزو كرد و برده آورد و از فرزندان قابيل بسيار برده كرد و به پيش خود به پاى كرد . پس خداى عزّ و جلّ او را به آسمان برد چنان كه به قرآن اندر ياد كرد .
و ادريس را پسرى بود نام او متوشلخ ، و نهصد و هفت سال بزيست و او را فرزندان بسيار آمدند . آنگاه به آخر عمرش پسرى [ a 15 ] آمد نامش لمك كرد ، و از پس آنكه لمك آمد نهصد و نوزده سال تمام شد ، آنگاه بمرد و او مسلمان بود و خلق را به خداى عزّ و جلّ خواندى ، و بسيار كس از آتشپرستى بازگشتند به گفتار او .
و اين لمك را پسرى آمد نوح نام كرد ، و اين لمك هفتصد و هشتاد و دو سال

75