خبر اندر نبوّت آدم و شيث [ عليهما السّلام ] پس خداى عزّ و جلّ بر آدم به صد و بيست سال اندر شصت صحف از آسمان فرستاد ، و گروهى از علما گويند كه بيست صحف فرستاد و جبريل بيامد و برخواند و حروف معجم او را بياموخت تا وى هجا بياموخت [ a 14 ] و نبشتن ، و آن صحفها را همه به دست خويش نوشت و فرزندان را بياموخت . و چون عمر آدم از پس توبه صد و بيست سال بر آمد ، قابيل مر هابيل را كشته بود و پنج سال بر آمده ، خداى عزّ و جلّ آدم را از حوّا پسرى داد و تنها زاد بىخواهر و بىبرادر . جبريل آمد و گفت : يا آدم ! خداى همى گويد اين بدل هابيل است ، او را شيث نام كن . و شيث به عبرانى است و به تازى هبة الله بود يعنى بخشش خداى عزّ و جلّ .
پس چون شيث بزرگ شد ، آدم او را بر همه فرزندان خويش فضل تمام كرد و او را ولى عهد خويش گردانيد و خليفت كرد بر زمين ، و ملك زمين به دو داد و وى را وصى خويش كرد ، و چون آدم بمرد خداى عزّ و جلّ شيث را پيغمبرى داد و به همه فرزندان آدم فرستاد ، و او را بسيار فرزندان آمدند تا همه فرزندان آدم را امروز نسبت به شيث كنند زيرا كه ديگر فرزندان آدم را نسل نماند .
و ابو ذر الغفارى رضى الله عنه از پيغمبر عليه السّلام پرسيد و گفت : خداى عزّ و جلّ را بر زمين چند پيغمبر بود ؟ گفت صد هزار و بيست هزار و چهار هزار پيغمبر بودند . اوّل ايشان آدم و آخر ايشان من كه محمّدم . و از ايشان سيصد و سيزده مرسل

66