طبرى خود گفته است كه احمد بن عيسى علوى مكتوبى براى او فرستاده بود كه در آن اين اشعار نوشته شده بوده است : [1] < شعر > الا ان اخوان الثقاة قليل فهل لى الى ذاك القليل سبيل ؟
سل الناس تعرف غثهم عن سمينهم فكل عليه شاهد و دليل < / شعر > « همانا دوستان امين و استوار كم هستند . آيا براى من به اين « كم » راهى « هست ؟ از مردمان جويا شو تا خوب و بد آنان را بشناسى ، همگى دليل و شاهد اين مدعى ميباشند » طبرى در پاسخ او اين اشعار را نوشته است :
< شعر > يسيئى اميرى الظن فى جهد جاهد فهل لى بحسن الظن منه سبيل ؟
تأمل اميرى ما ظننت و قلته فان جميل القول منك جميل < / شعر > « امير من درباره كوشش كوشش كننده سوء ظن دارد ، آيا براى من راهى بحسن ظن او هست ؟
بينديش ، امير من ، در آنچه گمان كردى و گفتى زيرا گفتار نيك از تو نيكوست . »

[1] معجم الادباء . چاپ مصر

35