صورتى داده شود .
سوم به شكل مبارزه با فقر كه فقير وجود پيدا نكند يا لااقل كمتر و خيلى كمتر وجود پيدا كند ، دارالعجزه ها و نوانخانه ها هم مثل خيابانها و بازارها خالى شود .
پس درجه اول آن است كه بازارها و خيابانها پر از آن مناظر ننگين و دلخراش باشد ، درجه دوم اينكه بازار و خيابانها و مساجد و معابد را از آنها خالى كنند و تشكيل دارالعجزه بدهند ، درجه سوم اينكه كارى كنند كه هم بازار و خيابانها و هم دارالعجزه ها خالى شود ، همان طورى [ كه ] مبارزه با بيمارى هم گاهى به صورت معالجه و كمك بيمار در خانهء خود و گاهى به صورت كمك به بيمار به اينكه او را به بيمارستان برسانند و گاهى به صورت مبارزه با مرض صورت مىگيرد .
مردم ما مصداق « الجاهل امّا مفرط او مفرّط » مىباشند . بعضىها از هر كارى حكمت و فلسفه مىپرسند ، مىگويد بايد حكمت و فلسفهء دو ركعت بودن نماز صبح را هم بدانم . اين طبقه بيمارى « فلسفه اش چيست ؟ » دارند . خودشان همهء عادات و اطوار و مدپرستى هاشان تعبدى و تقليدى است ، به پاى دين كه مىرسند مىپرسند فلسفه اش چيست ؟ اين اشخاص چه فلسفه اى بدانند و چه ندانند اهل عمل نيستند . دستهء دوم عمل مىكنند و اساساً توجه به اثر و نتيجهء كارشان نمىخواهند داشته باشند ، همهء كارها را چشم بسته و بدون فكر انجام مىدهند در قرآن و اخبار عنايتى شده به نشان دادن فقير . و مستحق واقعى قرآن كريم در سورهء بقره ، آيهء 273 مىفرمايد :
* ( لِلْفُقَراءِ الَّذينَ احْصِروا فى سَبيلِ الله لا يَسْتَطيعونَ ضَرْباً فِى الاْءرْضِ يَحْسَبُهُمُ الْجاهِلُ أغْنِياءَ من التَّعَفُّفِ تَعْرِفُهُمْ بِسيماهُمْ لا يَسْئَلونَ ) *

426