واژه زاهد در فرهنگ صوفيان ( از جمله شمس تبريزى ) به معناى كسى است كه عبادت و اطاعت او براى عظمت و محبّتِ حق نيست ، بلكه تنها به خاطر ترس از عذاب و جهنم است . به عبارت ديگر : در طبقه بندى عبادت كننده‌ها ، زاهد در پايين‌ترين مرتبه قرار مىگيرد . و به تعبير سوم : عبادت زاهد همانند فرمان بردارى بردگان و غلامان است .
مولوى درباره زاهد مىگويد :
آن ز عشق جان دويد و اين ز بيم * عشق كو بيم كو فرق عظيم سير عارف هر دمى تا تخت شاه * سير زاهد هر مهى يك روزه راه تا آنجا كه مىگويد :
ترس مويى نيست اندر پيش عشق * جمله قربانند اندر كيشِ عشق عشق وصف ايزد است اما كه خوف * وصف بنده مبتلاى فرج و جوف ( 1 ) به عقيده مقالات عبادت حضرت فاطمه ( عليها السلام ) ، ( العياذبالله ) ناشى از معرفت و شناخت معبود و از سر محبّت و شوق نبوده است . . . ! ! !
چنين سخنانى نشان دهنده جهالت و گمراهى و بىخبرى گوينده آن از تاريخ و حديث و . . . و تهى بودن وى از معرفت و عرفان حقيقى است . درست است كه شمس و مولوى سنّى و عامى مذهب هستند و از سرچشمه معارف اهل بيت محروم مىباشند ، ليكن مقام والاى « امّ الائمّه » و علم و عبادت و « عرفان » دخت پيامبر ( صلى الله عليه وآله و سلم ) چيزى نيست كه بر كسى مخفى باشد ، و اختصاص به كتابهاى شيعيان داشته باشد . بلكه فضائل و مناقب آن حضرت در كتاب‌هاى معروف و شناخته شده عامّه نيز به فراوانى موجود است .
سخنان پيامبر ( صلى الله عليه وآله و سلم ) كه فاطمه ( عليها السلام ) را برترين بانوى امّت يا برترين بانوى بهشت يا برترين زن عالم ، معرّفى مىنمايد در منابع حديثى زيادى از اهل سنّت ثبت شده است . مصادرى چون : صحيح بخارى ، صحيح مسلم ، مسند احمد حنبل ، سنن ترمذى ، خصائص نسائى ، مستدرك ، استيعاب ، اسد الغابه ، البداية والنهاية ، انساب الاشراف ،

1 - مثنوى ، ص 498 ، ط كتابفروشى اسلاميه .

93