من خانه‌اى بساز ، پس داود پيش از بناء مسجد خانه‌اى براى شخص خود ساخت ، پس خداوند فرمود : اى داود خانه خودت را پيش از خانه من ساختى ؟ پس گفت : اى پروردگار من اين حكم خود تو بوده است ، سپس شروع به بناى مسجد نمود ، چون ديوارهاى آن را به پايان رسانيد دوثلث آن فرو ريخت ، پس به خدا شكايت كرد ، خداوند به او وحى كرد كه سزاوار نيست كه تو خانه مرا بسازى ، وقتى علت را جويا شد ، فرمود : به جهت خونهايى كه به دست تو ريخته شده است ، گفت : خدايا مگر نه اين است كه در راه رضا و دوستى تو بوده است ؟ فرمود : بله ، امّا اينها بندگان من بودند و من بر آنها رحم آوردم پس بر داود دشوار آمد ، از جانب خداوند به او وحى شد : محزون مباش كه مسجد به دست پسرت سليمان ساخته خواهد شد . . . ( 1 ) امّا سند روايت ، ابراهيم بن ابى عيله مذكور در حديث از مدّاحان سرسخت وليد بن عبدالملك بوده ، و از طرف او سرپرستى مسجد بيت المقدّس را عهده دار بوده است . ( 2 ) امّا رافع بن عمير ، در استيعاب نامى از او نيست ، امّا در الاصابة گفته : رافع بن عمير ساكن شام بوده و نسبت او ذكر نشده ، و بعد گفته است : ابن مردويه در تفسير سوره « ص » روايتى درباره سليمان از او نقل كرده ، امّا از قصّه داود در آن اثرى نيست ، تا آنجا كه مىگويد : طبرانى حديث را مفصّلاً نقل كرده امّا از رافع بن عمير الطائى ، و ابن مندة و ابونعيم بين اين دو ، يعنى رافع بن عمير غيرمنسوب و رافع ابن عمير الطائى فرق گذاشته‌اند . ( 3 )

1 - حليه الاولياء 5 / 246 ، آنچه ذكر شد بنابر اين حديث يك علت بود ، دو علّت هم طبرى در تاريخ خود نقل مىكند ، اوّل آنكه بعد از رفع طاعون از بنى اسرائيل داود به شكرانه آن بناء مسجد را شروع كرد و قبل از تمام شدن از دنيا رفت و سليمان آن را به اتمام رسانيد ، دوّم روايت وهب بن منبه كه مفصّل است و در آن از خونريزى و مسلّط شدن مرگ بر بنى اسرائيل و همچنين منع داود از ساختن مسجد آمده ، امّا نه به واسطه آواز داود ، و از ساختن و خراب شدن ديوار در آن چيزى نيست . تاريخ طبرى ( ترجمه ) 2 / 400 - 401 ، و امّا وهب بن منبه كه معلوم الحال است و بسيارى از اسرائيليات از اوست . 2 - حلية الاولياء ، 5 / 245 . 3 - لسان الميزان 5 / 87 ، شماره 287 .

416