« وضوء عبارت است از دو شستن ( صورت و دست‌ها ) و دو مسح كردن ( سر و پاها ) . » و خداوند در قرآن فرموده است : وامسحوا برؤسكم و ارجلكم إلى الكعبين . ( 1 ) « مسح كنيد مقدارى از سرتان را و پاهايتان را تا دو قاپ پا . » مرحوم محدّث قمّى نوشته است : ابن عباس از پيغمبر ( صلى الله عليه وآله و سلم ) روايت كرده كه فرمود : « هر كس قرآن را به رأى خود و بدون علم تفسير كند ، جايگاه او آتش است . » ( 2 ) و امام صادق ( عليه السلام ) فرمود :
انّما يعرف القرآن من خوطب به . ( 3 ) « همانا قرآن را مىشناسد كسى كه مورد خطاب به قرآن بوده است ، يعنى خاندان پيامبر ( صلى الله عليه وآله و سلم ) . » و امّا اين كه گفته است : « موزه را بربود يك موزه رباى » اين حديث درباره حضرت على ( عليه السلام ) مشهور است ، و شاعر و مادح اهل بيت سيد اسماعيل حميرى در ضمن داستان مفصّلى به شعر آورده است . و داستان از اين قرار است كه سيّد حميرى ( رحمه الله ) روزى در جمع مردم گفت : هر كس فضيلتى از فضائل اميرالمؤمنين ( عليه السلام ) را بياورد كه من در آن فضيلت شعرى نگفته باشم اسبم و لباسم را به او مىدهم ، در اين هنگام شخصى گفت : اميرالمؤمنين ( عليه السلام ) روزى براى وضو كفش خويش را از پاى درآورد ; در اين هنگام مارى به درون كفش خزيد ، وقتى كه حضرت

1 - سوره مائده آيه 6 . براى اطّلاع بر تفسير آيه مباركه به تفاسير بزرگ از جمله مجمع البيان ج 2 ، صفحه 164 - 165 - 166 مراجعه كنيد و استدلال عامّه را هم ملاحظه و سپس قضاوت فرمائيد ، خواهيد دريافت كه براى اجماع اهل بيت و علماء مذهب جعفرى و استدلال آنها به اندازه يك دستور و بدعت امثال حجّاج ملعون ارززش قائل نيستند . 2 - نفثة المصدور ، 44 . 3 - وسائل الشيعة ، 18 / 29 ، باب 6 از ابواب صفات قاضى ، حديث 527 .

239