< فهرس الموضوعات > 21 . فصّ حكمة مالكيّة في كلمة زكريّاويّة < / فهرس الموضوعات > 21 . فصّ حكمة مالكيّة في كلمة زكريّاويّة < فهرس الموضوعات > علت تسميهء كلمهء زكريّاويه به حكمت مالكيه از نظر قيصرى < / فهرس الموضوعات > اين است كه :
مالك از ملك است و ملك به معنى شدت و قوت و قدرت و تصرف است و چون زكريا عليه السلام در تحمل شدايد صابر بود حتى هنگامى كه با اره دو نيمه اش كردند از خداوند نخواست كه براى او گشايشى بشود و بلا از او دفع شود با اينكه مستجاب الدعوة بود لذا اختصاص به مالكيت يافت كه مالك نفس خود بود .
و چون وجود آلام و محن از غضبند و وجود غضب از رحمت الهى است كه « رحمتى وسعت كل شيء ) و غضب يكى از أشياء است كه غضب ابتدا و انتهايش به رحمت الهى برمىگردد و سبب وصول كمالات و واسطهء رفعت درجات و غفران خطيئات مىشود . چنانكه رسول الله ( ص ) فرمود : « البلاء سوط من سياط الله تعالى يسوق به عباده » . لذا شيخ شروع در بيان رحمت فرمود و گفت . [1] < فهرس الموضوعات > [ رحمت الهى همه چيز را فرا گرفته است ] < / فهرس الموضوعات > اعلم أنّ رحمة الله وسعت كلّ شيء وجودا و حكما ، و أن وجود الغضب من رحمة الله بالغضب ، فسبقت رحمته غضبه أي سبقت نسبة الرحمة اليه نسبة الغضب اليه .
بدان كه رحمت الهى همه چيز را فرا گرفته است . هم از حيث وجود و هم از حيث حكم ( مراد از حكم استعداد و قابليت است كه در حكم وجود است ) . چه اينكه وجود غضب ، از رحمت الهى است به غضب . پس رحمت او سابق بر غضب اوست . يعنى

[1] شرح فصوص قيصرى ، ص 402 ، ستون دوم .

461