و مسجد اقصاى من آن جاست كه حضرت او دامان برد أعنى ، رداى خود آن جا كشيده است ، يعنى آن جا كه بر من متجلَّى شده است از اين مقام مذكور ، در اين صورتى و مظهرى از صور و مظاهر خود دامان كشان ، آن جاى دامن كشيدن او مسجد اقصاى من است ، و بوى خوش من از خاك آن زمين است كه مظهر او بر آن جا رفته است .
< شعر > مواطن افراحى و مربى مآربى و أطوار أوطارى و مأمن خيفتي [1] < / شعر > اين اماكن مذكور ، أعنى حرمين و قدس و مسجد الأقصى ، چنان كه پيش از اين تجلَّى احدى جمعى ، مقامات شادمانى من بود - صورة و معنى - و جاى چشم داشت برآمدن حاجات معنوى و صورتى من بود ، و اختلاف احوال و مشاهدهء ذوق و انس ظاهرى و باطنى من بود ، و امان گاه خوف عتاب و حجاب من بود ، اكنون نيز همهء اماكن همان حكم دارد .
المربأ بالهمزة : المرقب ، و هو الموضع المشرف ، الذي يستشرف الرقيب عليه للمراقبة . و الأطوار : من قولهم ، الناس أطوار ، أي مختلفون على حالات شتّى ، و الأوطار : الحاجات ، جمع وطر .
< شعر > مغان بها لم يدخل الدّهر بيننا و لا كادنا صرف الزّمان بفرقة [2] < / شعر > اين اماكن مذكور و هر چه اكنون همرنگ ايشان شده است ، منازلى است كه دايما چون صورت و معنى به ايشان فرو مىآييم ، چنان كه ظاهر اين صورت حسّى ما ، در صورت ايشان نازل است و باطن و حقيقت ما ، به معنى و حقيقت هر يك متحقق ، صورت كون و روزگار محكوم ماست ، و در ميان من و حضرت معشوق هيچ در نمىآيد ، و گردش زمان كه محوّل احوال خلق است بالوساطة ، جدايى ميان من و حضرت معشوق نمىخواهد ، و نمىتواند خواست .

[1] مربى من ربا المال : نما و زاد . أطوار : أصناف ، الواحد طور . أوطاري : مقاصدي ، الواحد وطر .
[2] المغانى ، الواحد مغنى : المنزل . كاد بنا : مكر بنا . صرف الزمان : حوادثه .

447