6 فصّ حكمة حقيقيّة في كلمة إسحاقيّة اين حكمت ، به حكمت حقيّه از آن مسمّى گردانيد كه خواب إبراهيم [1] - عليه السّلام - در حق او محقّق گشت از دو جهت : يكى تلقّى او اين امر خطير را به [2] وجهى منبسط و قبول [3] تام و ديگر فدا فرستادن حق تا خواب خليل راست به تعبير محقّق گردد . ديگر [4] آن كه ارادت حق درين واقعه ، ابتلاى [5] خليل و ظهور صورت تسليم ذبيح بود ، و هر دو محقّق گشت .
* متن < شعر > فداء نبىّ ذبح ذبح [6] لقربان و أين ثؤاج [7] الكبش من نوس [8] إنسان < / شعر > - الثواج : صوت [9] الكبش .
< شعر > و عظَّمه [10] الله العظيم عناية بنا أو به لم [11] أدر من أيّ ميزان < / شعر > * شرح يعنى تعظيم [12] آن فدا ، از جهت عنايتى بود در حق ما كه نگذاشتند [13] كه نبى كشته شود يا خود عنايتى بود دربارهء كبش ، كه وى آن محلّ يافت تا

[1] د ، س : خليل .
[2] د : و وجهى .
[3] د : و قبول را تا مرد . س : و قبول تمام .
[4] س : و ديگر .
[5] و : ابتداى .
[6] س : « ذبح » ندارد .
[7] س : ثوارج .
[8] س : من نوسين .
[9] د : ثوت الكبش . س : صورة .
[10] س : و عظَّم .
[11] ع : لا أدر .
[12] س : تعظيم فداء . د : فدا جهت .
[13] د ، س : نگذاشت .

167