عزت مؤمنان ، ( 1 ) امامت ريشهء روينده و بالندهء اسلام و شاخهء بالا روندهء آن است . با امام است كه اداى نماز و زكات و روزه و حج و جهاد ، و افزونسازى اموال محرومان ( به سود آنان ) ، و اجراى حدود و احكام ، و پاسدارى از مرزها و سرحدهاى اسلام ، ميسّر مىگردد .
بنگريد ! از اين تعاليم و حكمت ژرف و سترگ آنها ، از ديدگاه اداى تكاليف شرعى ، در بعد سياسى و ادارى ، چنان فهميده مىشود ، كه ساختن جامعهء اسلامى ، و خود مسلمانان را از چنگال ستم و فقر رهانيدن ، مقدّم است بر صدور اسلام . . و اين چگونگى با خرد و موازين منطبقتر است ، زيرا كه منطق ما براى صدور اسلام ، در برابر ملَّتها ، اين است كه اسلام مىآيد تا شما را به « حيات قرآنى » برساند ، و تربيت شما را اسلامى كند ، و زندگيهاى شما را سالم سازد و سامان بخشد ، و روابط اجتماعى را به عدالت باز آورد ، و قسط و عدل را اجرا كند ، و فقر و ستم را نابود گرداند . . و اين منطق هنگامى منطقى است كه در درون جامعهء اسلامى چنين اقدامهايى صورت پذيرفته باشد ، و خود ما مسلمانان به اسلام عمل كرده باشيم ، و زمامداران ما چنينها كرده باشند . .
از سويى ديگر ، در احاديث و تعاليم بسيارى - بجز مضامين قرآنى - آمده است كه مردمان را با عمل و رفتار خود به دين خدا و عمل كردن به احكام خدا دعوت كنيد نه با سخن و شعار . . اين تعاليم نيز تأكيدى است گران بر آنچه گفته شد .

694