إسم الكتاب : الحياة ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 767)

نمىبرند . .
اشاره اين حديث مهمّ نبوى - كه نظاير بسيار دارد و شامل ابلاغى است قاطع - اشاره مىكند به حكمت و علَّت تأكيد پيامبر هادى « ص » بر پيروى از اوصياى خود ( يعنى امام على « ع » و امامان ديگر از فرزندان او ) ، و اينكه هدايت شدن و نجات يافتن منحصر است به پيروى از آنان . و آن حكمت و علَّت اين است كه على و اولاد على « ع » ، امّت اسلام را ( به دليل علم و عصمت ) ، به هيچ گمراهيى در نمىافكنند ، و از هيچ هدايتى دور نمىدارند .
در حديث ، دو كلمهء « ضلال » و « هدى » ، به صورت « نكره » آمده است تا دلالت بر عموم داشته باشد ، يعنى همهء انواع و گونه هاى هدايت و گمراهى را شامل گردد ، در همهء ابواب عقيده و عمل .
و براى همين است و از باب تصديق سخن پيامبر اكرم « ص » و پيروى از او و تعليمات هدايتگر اوست كه ما در زيارت اوصياى پيامبر « ص » چنين مىگوييم ، و چهار اصل را مورد تأكيد قرار مىدهيم :
« 1 - الحقّ ما رضيتموه » « 2 - و الباطل ما أسخطتموه » « 3 - و المعروف ما أمرتم به » « 4 - و المنكر ما نهيتم عنه . .
» . حق آن است كه شما آن را پذيرفتيد ، - باطل آن است كه شما آن را نپذيرفتيد ، - كار خوب آن است كه شما به آن امر كرديد ، - كار بد آن است كه شما از آن نهى كرديد . . . آرى ، هيچ مطلب درست و برحقّى نيست مگر آنچه از نزد ايشان رسيده باشد ؛ و هيچ باطلى نيست مگر آنچه ايشان طرد كرده باشند . و هيچ كار نيكى نيست مگر آنچه ايشان بدان امر كرده باشند ؛ و هيچ كار بدى نيست مگر آنچه ايشان از آن نهى

671