( 1 ) امام صادق « ع » - عبد الاعلى گويد : به امام صادق گفتم : مردمان بر سخن من عيب مىگيرند ، و من كارم سخن گفتن با مردمان است . گفت : « كسى مثل تو كه فرود مىآيد ، سپس پرواز مىكند خوب است ، ليكن كسى كه چون فرود آمد نمىتواند پرواز كند خوب نيست » . در اين احاديث كه به عنوان نمونه آورده شد ، دو تعليم و دستور بسيار مهم آمده است :
1 - اهميت « فنّ مناظره » و لزوم ياد دادن و ياد گرفتن آن ، و خواندن كتابهايى كه در اين باره نوشته‌اند ، بويژه براى حوزه هاى فكرى و علمى اسلامى .
2 - اهميت شخصيت « مناظر » ( مناظره كننده - بحثكننده ) ، كه بايد ، از جهات لازم ، شايستگى و توان و معلومات و بيان داشته باشد ، و بداند كه در نشيب و فراز كلام و پيچ و خم بحث چسان از عهده برآيد . و اگر به پرواز درآمد كجا و چگونه بنشيند و اگر نشست كجا و چگونه پرواز كند . بنا بر اين ، هر كس حق ندارد ، بدون اين توان و شايستگى ، در اين كار - بويژه در مسائل اعتقادى و مكتبى - وارد شود ، زيرا كه بسا زيان او به « حق » و « مكتب حق » بيش از سود او باشد .
اين امر در مورد تأليف در بارهء مذهب و سرودن شعر ، و هر چه به گونه اى به مذهب و ارزشهاى متعالى مربوط شود نيز صادق است .
< فهرس الموضوعات > ج - مراعات استعدادهاى ذهنى و سطح فهم مردم < / فهرس الموضوعات > ج - مراعات استعدادهاى ذهنى و سطح فهم مردم < فهرس الموضوعات > قرآن < / فهرس الموضوعات > قرآن 1 - * ( وَما أَرْسَلْنا مِنْ رَسُولٍ إِلَّا بِلِسانِ قَوْمِه ، لِيُبَيِّنَ لَهُمْ ) * . . [1]

[1] سورهء ابراهيم ( 14 ) : 4 .

465