قيمة هذا النّعل ؟ » فقلت : لا قيمة لها . فقال « ع » : « و الله لهي أحبّ إليّ من إمرتكم ، إلَّا أن أقيم حقّا أو أدفع باطلا » ، ثم خرج فخطب الناس . [1] امام على « ع » - ابن عباس گويد : هنگام بيرون آمدن او براى جنگيدن با مردم بصره ، در « ذو قار » بر او وارد شدم ديدم مشغول وصله كردن كفش خويش است ، از من پرسيد : « قيمت اين كفش چند است ؟ » گفتم :
ارزشى ندارد . گفت : « به خداى سوگند كه اين را از فرمانروايى بر شما دوستتر دارم ، مگر اينكه بتوانم حقى را بر پاى دارم يا باطلى را از پاى درآورم » . سپس بيرون رفت و براى مردم خطبه خواند . 4 - الامام علي « ع » : . . و الله لو أعطيت الاقاليم السّبعة بما تحت أفلاكها ، على أن أعصي الله في نملة أسلبها جلب شعيرة ما فعلته . و إنّ دنياكم عندي لأهون من ورقة في فم جرادة تقضمها . ما لعليّ و لنعيم يفنى ؟ و لذّة لا تبقى ؟
نعوذ با لله من سبات العقل و قبح الزّلل ، و به نستعين . [2] امام على « ع » : . . به خداى سوگند كه اگر همهء آنچه را كه زير آسمانهاى هفت اقليم است به من بدهند ، تا با گرفتن پوست دانهء جوى از يك مورچه خدا را نافرمانى كنم ، هرگز چنين نكنم . و بدانيد كه دنياى شما به نزد من ناچيزتر از برگى در دهن ملخى است كه آن را مىجود . على را چه كار به نعمتى كه فانى مىشود و لذتى كه باقى نمىماند ؟ پناه مىبريم به خدا از اينكه عقل به خواب رود ، و به زشتى افتادن در خطا گرفتار شويم ؛ و از خدا مدد مىجوييم . 5 - الامام علي « ع » : لم تكن بيعتكم ايّاي فلتة ، و ليس أمري و أمركم واحدا . إنّي أريدكم لله و أنتم تريدونني لأنفسكم . أيها الناس ! أعينوني على أنفسكم ؛ و أيم الله لأنصفنّ المظلوم من ظالمه ، و لأقودنّ الظالم بخزامته ، حتى أورده

[1] « نهج البلاغه » / 111 ؛ عبده 1 / 76 .
[2] « نهج البلاغه » / 714 ؛ عبده 2 / 245 .

365