الذي قبض فيه ، كان ضعيفا في ذلك اليوم ؛ فقال لي بعد ما صلَّى الظهر : يا ياسر ! ما أكل الناس شيئا ؟ قلت يا سيّدي ! من يأكل هاهنا مع ما أنت فيه ؟
فانتصب « ع » ثمّ قال : هاتوا المائدة ! و لم يدع من حشمه احدا الا أقعده معه على المائدة ، يتفقّد واحدا واحدا ، فلمّا أكلوا قال : ابعثوا الى النّساء بالطعام ، فحمل الطعام الى النساء . فلمّا فرغوا من الاكل أغمي عليه و ضعف فوقعت الصّيحة . . [1] امام رضا « ع » - ياسر خادم گويد : هنگامى كه ميان ما و شهر طوس هفت منزل باقى مانده بود ، ابو الحسن ( امام رضا ) بيمار شد . چون به طوس رسيديم بيمارى او شدت يافت ، اين شد كه چند روز در اين شهر مانديم ، و مأمون هر روز دو بار به ديدن او مىآمد . پس چون آخرين روز زندگى او فرا رسيد ، ضعيف شده بود . چون نماز ظهر گزاشت به من گفت : اى ياسر ! مردم چيزى نخوردند ؟ گفتم : اى آقاى من ! با حالى كه تو دارى چه كس مىخواهد چيزى بخورد ؟ پس او نشست و گفت : سفره را حاضر كنيد ، و هيچ يك از خدم و حشم نماند مگر اينكه آنان را بر سر آن سفره نشانيد ، و به احوالپرسى يك يك آنان پرداخت . و چون غذا خوردند گفت : براى زنان خوراك بفرستيد و چنين كردند . و چون از خوردن فارغ شدند از هوش رفت و سپس مرگ او فرا رسيد و فريادها بلند شد . .

[1] « عيون أخبار الرّضا » 2 / 241 .

338