4 - النبي « ص » : أيّها النّاس ! انّى قد تركت فيكم حبلين ، إن اتّخذتم بهما لن تضلَّوا بعدى ؛ أحدهما أكبر من الآخر : كتاب الله ، حبل ممدود من السّماء إلى الأرض ، و عترتى ، اهل بيتى ؛ ألا ! و إنّهما لن يفترقا ، حتّى يردا علىّ الحوض . [1] پيامبر « ص » : اى مردمان ! همانا من در ميان شما ( و براى تداوم هدايت و راهنمايى شما ) ، دو ريسمان باقى گذاشتم ، كه اگر به آن دو چنگ در زنيد ( و محكم بچسبيد و از هر دو پيروى كنيد ) ، هرگز پس از من گمراه نخواهيد گشت ( و « صراط مستقيم » را گم نخواهيد كرد ) . يكى از آن دو بزرگتر از ديگرى است . آن دو ، يكى كتاب خداست ، كه ( مانند ) ريسمانى است آويخته از آسمان ( از نزد خدا ) به سوى زمين ( شما ) ، و دومى خاندان منند . با خبر باشيد كه اين دو هرگز از يك ديگر جدا نمىشوند ( و پيروى از هر يك بدون ديگرى نخواهد بود ) ، تا ( در پايان كار جهان « تكليف » - در روز رستاخيز ) ، در كنار حوض كوثر ( ميعادگاه بزرگ قيامت ) ، به نزد من آيند . 5 - الامام الصادق « ع » - من دعائه حين يأخذ المصحف ليقرأ : اللَّهمّ إنّى أشهد أنّ هذا كتابك . . و حبلا متّصلا فيما بينك و بين عبادك . . [2] امام صادق « ع » - قسمتى از دعايى كه آن امام به هنگام شروع به خواندن قرآن مىخواندند : خداوندا ! من گواهى مىدهم كه اين قرآن كتاب تو است . .
كتابى كه او را مانند ريسمانى قرار دادى آويخته و متّصل ميان خودت و بندگانت . يعنى چون قرآن را به دست گيريد و بخوانيد ، چنان است كه به ريسمانى محكم چنگ زده‌ايد كه يك سر آن در دست خداوند است و يك سر در دست شما ؛ پس مقام قرآن را بشناسيد ، و هر چه بيشتر از آن بهره ببريد ، و با خواندن آن با خداى خود انس گيريد .

[1] « سفينة البحار » 1 / 210 .
[2] « سفينة البحار » 2 / 416 . همهء اين دعاى شريف را ، در صفحهء 241 و 242 ملاحظه كنيد .

288