على الفرقة ، و افترقوا عن الجماعة ، كأنّهم ائمة الكتاب و ليس الكتاب إمامهم ! فلم يبق عندهم منه الَّا اسمه ، و لا يعرفون الا خطَّه و زبره . . [1] امام على « ع » : . . در آن زمان ، قرآن و اهل قرآن در ميان مردمند و در ميان ايشان نيستند ، و با ايشانند و با ايشان نيستند ، زيرا كه گمراهى با راهيابى توافق پيدا نمىكند ، حتى اگر با هم جمع شوند . پس آن مردم بر پراكندگى اجتماع كنند ، و جماعتها را از هم بپاشند ؛ و چنان است كه گويى آنان پيشوايان قرآنند و قرآن پيشواى ايشان نيست ! پس در نزد ايشان چيزى جز نام قرآن باقى نماند ، و جز خط و نوشتن آن چيزى ديگر ندانند . . 3 - الامام الباقر « ع » : قرّاء القرآن ثلاثة : رجل قرأ القرآن فاتّخذه بضاعة ، و استجرّ به الملوك ، و استطال على الناس . و رجل قرأ القرآن فحفظ حروفه ، و ضيّع حدوده . و رجل قرأ القرآن و وضع دواء القرآن على داء قلبه . . [2] امام باقر « ع » : خوانندگان قرآن بر سه گونه‌اند : يكى مردى كه قرآن مىخواند و آن را براى خود همچون كالايى قرار داده كه به وسيلهء آن شاهان را به جانب خود جذب كند و بر مردمان گردنفرازى نمايد ؛ ديگر آنكه قرآن را مىخواند و حروف آن را حفظ ولى حدود آن را ضايع مىكند ؛ و ديگر مردى كه قرآن مىخواند و داروى قرآن را بر درد قلب خويش مىنهد . . 4 - الامام الصادق « ع » : . . و احذر أن تقع من اقامتك حروفه ، في اضاعة حدوده . [3] امام صادق « ع » : . . از آن بپرهيز كه در عين خوب ادا كردن حروف قرآن ، سبب تباه گشتن حدود آن شوى .

[1] نهج البلاغه / 448 ؛ عبده 2 / 41 .
[2] « امالى » صدوق / 179 .
[3] « بحار » 85 / 43 .

255