5 - الامام علي « ع » - فيمن لا يهلك الناس لحرمتهم : . . و الولدان يتعلَّمون القرآن . [1] امام على « ع » - در بارهء كسانى كه به احترام ايشان مردمان هلاك نمىشوند : . . و كودكانى كه قرآن فرا مىگيرند . 6 - الامام الباقر « ع » : . . و رجل قرأ القرآن ، فوضع دواء القرآن على داء قلبه ، فأسهر به ليله ، و أظمأ به نهاره ، و قام به في مساجده ، و تجافى به عن فراشه ؛ فبأولئك يدفع الله العزيز الجبّار البلاء ، و بأولئك يديل الله عز و جل من الأعداء ، و بأولئك ينزل الله عز و جل الغيث من السماء ؛ فو الله لهؤلاء في قرّاء القرآن أعزّ من الكبريت الأحمر . [2] امام باقر « ع » : . . مردى كه قرآن بخواند ، و داروى قرآن را بر درد دل خويش نهد ، و شب با آن بيدار بماند ، و روز را با آن تشنه ( روزه دار ) به سر آورد ، و در جاى نماز خود با خواندن آن بايستد ، و با خواندن آن بستر خود را ترك كند ، پس به اين گونه كسان است كه خداى عزيز جبار بلا را دور مىكند ، و دشمنان را مقهور مىسازد ، و باران از آسمان فرو مىريزد . به خداى سوگند كه اين گونه كسان در ميان خوانندگان قرآن از گوگرد احمر ( سرخ ) كميابتر و گرانبهاترند . 7 - الامام الصادق « ع » : من قرأ القرآن و هو شابّ مؤمن ، اختلط القرآن بلحمه و دمه ، و جعله الله مع السّفرة الكرام البررة ، و كان القرآن حجيزا عنه يوم القيامة . [3] امام صادق « ع » : هر كه قرآن بخواند ، و جوان و مؤمن باشد ، قرآن با گوشت و

[1] « علل الشّرائع » / 521 .
[2] « كافى » 2 / 627 .
[3] « ثواب الاعمال » / 126 .

252