حلّ ثقله ، و ينزل حيث كان منزله . [1] امام على « ع » : در وصف مؤمن شايسته : . . قرآن زمام او را به دست گرفته ، و راهبر و پيشواى او شده است . آنجا فرود مىآيد كه قرآن بار خويش آنجا فرود آورده است ، و آنجا منزل مىكند كه قرآن جاى گرفته است ( دل آگاهانه سر به فرمان قرآن نهاده و ملازمت قرآن پيشه ساخته است ) . 3 - الامام علي « ع » : . . انّه ما توجّه العباد الى الله بمثله . و اعلموا ! أنّه شافع و مشفّع ، و قائل و مصدّق ؛ و أنّه من شفع له القرآن يوم القيامة شفّع فيه ، و من محل به القرآن يوم القيامة صدّق عليه ، فانّه ينادي مناد يوم القيامة : « ألا إنّ كلّ حارث مبتلى في حرثه و عاقبة عمله غير حرثة القرآن » ؛ فكونوا من حرثته و أتباعه ، و استدلَّوه على ربّكم ، و استنصحوه على أنفسكم ، و اتّهموا عليه آراءكم ، و استغشّوا فيه أهواءكم . [2] امام على « ع » : . . . بندگان خدا ، براى توجه و توسل به خدا ، وسيله اى بهتر از قرآن ندارند . بدانيد كه قرآن شفاعتكننده اى پذيرفته است ، و سخنگويى تصديق شده . هر كس كه قرآن در روز قيامت شفاعت او كند ، آن شفاعت پذيرفته مىشود ، و هر كس كه قرآن از او شكايت كند ، گفته قرآن مورد قبول قرار مىگيرد ، زيرا كه در روز باز پسين نداكننده اى بانگ برمىدارد كه « بدانيد كه هر برزيگرى گرفتار كشتهء خويش و عاقبت كار خويش است مگر برزيگران قرآن » . بنا بر اين از برزيگران قرآن باشيد و پيروان آن ( يعنى كسانى كه در دنيا هر كار كردند و هر چه كشتند و درويدند از اعمال ، همه ، بر طبق قرآن بود ) و از راه قرآن به خداى خويش راه يابيد ، و از قرآن پند آموزيد ، و اگر آراء شما مخالف قرآن باشد ، آراء خود را متّهم به نادرستى كنيد ، و هواهاى نفسانى خود را كه مخالف قرآن است مغشوش و ناخالص بدانيد .

[1] « نهج البلاغه » / 211 ؛ عبده 1 / 152 - 151 .
[2] « نهج البلاغه » / 567 ؛ عبده 2 / 122 - 111 .

244